✅ پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران: روزگاری نه چندان دور ششمین دریاچه شور جهان، بزرگترین دریاچه شور خاورمیانه و بزرگترین دریاچه کشور محل رفت و آمد کشتی های تفریحی، باری و مسافری بود. کشتی هایی همچون حمزه، نوح ، آرتمیا وسپه که روزی در این دریاچه برای حمل ونقل لنگر می انداختند.به گزارش پایگاه […]

✅

پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران: روزگاری نه چندان دور ششمین دریاچه شور جهان، بزرگترین دریاچه شور خاورمیانه و بزرگترین دریاچه کشور محل رفت و آمد کشتی های تفریحی، باری و مسافری بود. کشتی هایی همچون حمزه، نوح ، آرتمیا وسپه که روزی در این دریاچه برای حمل ونقل لنگر می انداختند.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران، اکنون سال هاست که کشتی های دریاچه چنان در باتلاق نمک و باتلاق بی تدبیری مسئولان گیر افتاده که دیگر نیازی به لنگر انداختن ندارد.
شاید برای نسل های آینده باور اینکه روزی در دریاچه ارومیه محل لنگر انداختن کشتی ها بوده غیر قابل باور باشد برای همین پای صحبت چند تن از ناخدا های موسفید کرده در کشتی های دریاچه ارومیه نشستیم تا به روزگار پر آب دریاچه سفری کنیم.



در حق دریاچه ارومیه جفا شد
ناخدا حمزه پورحسینی ۸۱ساله که ۳۸سال سابقه ناخدایی و کشتیرانی دارد و در سال ۱۳۷۵ بازنشسته شده است،گفت: کشتی حمزه را خودم ساختم و به همین دلیل اسم کشتی را حمزه گذاشتند. علاوه بر کشتی رانی، کار ساخت و مونتاژ کشتی نیز انجام می دادم.
ناخدا حمزه که به غیر از کشتی حمزه در کشتی سپه ، مدائن، سهند و نوح هم کار کرده و مونتاژ کشتی نوح را خودش انجام داده است با افسوس از به گِل نشستن کشتی ساخت خودش در ۹کیلومتری از ساحل دریاچه ارومیه می گوید: روز افتتاح کشتی حمزه بهترین روز زندگی کاری من بود اوایل انقلاب بود که کشتی حمزه با حضور وزیر راه وقت افتتاح شد در آن روز آب دریاچه عرشه کشتی را با هر موج خیس می کرد، اما حالا چه سالهاست در نمک دفن شده است.
ناخدا حمزه ادامه می دهد: با دریاچه بد کردند و در حق آن جفا شد، همه  مردم آذربایجان غربی و شرقی از این دریاچه خاطره دارند نباید بگذارند این دریاچه با خاطره هایش دفن شود.
از لنگری که در باتلاق نمک دفن شد تا افسوس ناخدای کشتی دریاچه ارومیهخاطرات کار بروی عرشه کشتی آرتمیا و سپه قلبم را می لرزاند
ناخدا صادق ابوالقاسمی یکی دیگر از ناخدای کشتی های دریاچه ارومیه هم می گوید: متولد سال ۳۳ هستم و از سال ۵۲ به مدت ۳۱سال کاپیتان کشتی های باری و مسافری دریاچه ارومیه بودم. روزی نیست که با حسرت به گذشته نگاه نکنم و خاطرات کار بر روی عرشه کشتی آرتمیا و سپه قلبم را نلرزاند.
ناخدا ابوالقاسمی می گوید: چند مورد اتفاق افتاده که از ارومیه به تبریز یا برعکس ماشین عروس جابجا کردیم و این بهترین خاطرات من بود.
وی که آن زمان ساکن بندرشرفخانه بود یادآور شد: خشکی دریاچه ارومیه و به گل نشستن کشتی ها غمی بزرگ است مخصوصا برای من که ۳۱سال از عمرم را  بروی این کشتی ها گذرانده ام.
ناخدا صادق می گوید: قبل از اینکه پل میانگذر را احداث کنند روزی چند نوبت بار و مسافر از این مسیر به ارومیه و تبریز جابجا می کردیم اما با احداث پل میانگذر و پایان عمر کاری کشتی های مسافری و باری دریاچه هم روز به روز خشک شد.
مردم آذربایجان امید دارند دوباره زندگی به چی چست برگردد ، دوباره خط سیر مهاجرت پرندگان مهاجر دریاچه ارومیه را ببینند ، دوباره صدای بوق کشتی آرتمیا، حمزه و.. را بشنوند و دوباره عصر جمعه ها در کنار ساحل دریاچه ارومیه غروب خورشید را تماشا کنند.

منبع: ایسنا

لینک کوتاه :