به گزارش “پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران”، هفتاد و هفتادمین تجربه ملی علیرضا بیرانوند، او را به چهره منحصر بفرد تاریخ ملی فوتبال ایران و بالاتر از سیدمهدی رحمتی، به گلر شماره یک تیم ملی تبدیل خواهد کرد. بیرانوند که اولین بار بعد از جام ملت‌های ۲۰۱۵ استرالیا به دروازه‌بان اصلی تیم ملی تبدیل شد، در دیدار با قرقیزستان به رکوردی خواهد رسید که سه دروازه‌بان دیگر باوجود بازی در جام جهانی به آن نزدیک هم نشدند.

نکته جالب در مورد دروازه تیم ملی ایران در شش دهه گذشته این است که ۱۸ گلر مختلف حداقل ده بازی ملی در این تیم انجام دادند و به زودی با یک حضور ملی دیگر برای پیام نیازمند، این لیست بزرگتر خواهد شد. این در حالی است که حتی در بین نفرات انتهایی این فهرست، نام‌های بزرگ و مهمی به چشم می‌خورد که بخشی از تاریخ دروازه‌بانی ایران به شمار می‌روند.

این گزارشی است از ۲۰ گلر پرسابقه تیم ملی ایران:                                                                                                  

۱ سیدمهدی رحمتی ۷۶ بازی ملی
۲ علیرضا بیرانوند ۷۶ بازی ملی
۳ احمدرضا عابدزاده ۷۳ بازی ملی
۴ ابراهیم میرزاپور ۷۰ بازی ملی
۵ ناصر حجازی ۶۲ بازی ملی

آنچه علیرضا بیرانوند انجام داده، شباهت جالبی هم به وضعیت مهدی رحمتی دارد. او زمانی که شماره یک استقلال به شمار می‌رفت و آماده حضور در جام جهانی می‌شد به رکورد ۷۶ بازی ملی رسید اما هیچوقت فکرش را هم نمی‌کرد روی این عدد متوقف شود و در حالی که سن و سال این روزهای بیرانوند را داشت، ناگهان از عرصه ملی کنار گذاشته شد و سنگر تیم ملی را به رحمان احمدی، علیرضا حقیقی و سپس بیرانوند واگذار کرد. شاید اگر کنار گذاشتن رحمتی نبود، او حتی می‌توانست ورود بیرانوند به درون دروازه تیم ملی را هم با تاخیر همراه کند. البته سرنوشت کنار گذاشته شدن از تیم ملی منحصر به رحمتی نیست، ناصر حجازی نیز قربانی قانون موسوم به ۲۷ ساله‌ها شد و شاید اگر این قانون نبود، از مرز صد بازی ملی هم عبور می‌کرد.

۶ بهزاد غلامپور ۲۷ بازی ملی
۷ عزیز اصلی ۲۴ بازی ملی
۸ علیرضا حقیقی ۲۳ بازی ملی
۹ منصور رشیدی ۲۰ بازی ملی
۱۰ پرویز برومند ۲۰ بازی ملی

بعد از پنج گلر پرسابقه تیم ملی، نام‌هایی به چشم می‌خورد که یا عموما گلر ذخیره بودند و یا اینکه در مقطعی کوتاه به شماره یک تبدیل شدند. منصور رشیدی عموما زیر سایه ناصر حجازی قرار داشت و پرویز برومند علی‌رغم حضور ثابت در جام ملت‌های ۲۰۰۰ عمدتا گلر ذخیره عابدزاده و طباطبایی محسوب می‌شد. در این بین البته باید به نام علیرضا حقیقی اشاره کرد که با خروج رحمتی از لیست تیم ملی، یک جام جهانی و یک جام ملت‌ها را در تیم ملی گذراند اما اشتباه در دیدار دوستانه برابر ژاپن، او را برای همیشه از عرصه ملی به کنار بُرد.

۱۱ بهروز سلطانی ۱۷ بازی ملی
۱۲ حسن رودباریان ۱۷ بازی ملی
۱۳ هادی طباطبایی ۱۴ بازی ملی
۱۴ وحید طالبلو ۱۴ بازی ملی
۱۵ نیما نکیسا ۱۳ بازی ملی

نام حسن رودباریان با حذف تلخ ایران از جام ملت‌های ۲۰۰۷ عجین شده است. او که به عنوان جانشین ابراهیم میرزاپور، به سلطنت چندین ساله گلر محبوب برانکو خاتمه داد، در جام ملت‌ها گلر اصلی تیم ملی بود اما به شکلی عجیب در دقیقه ۱۲۰ بازی با کره جنوبی جای خود را به وحید طالبلو داد تا او در ضربات پنالتی از دروازه ایران محافظت کند. در این لیست طباطبایی و نکیسا عمدتا زیر سایه عابدزاده ماندند و روزهای طلایی رودباریان و طالبلو هم روی نیمکت ذخیره برای میرزاپور سپری شد. بهروز سلطانی البته در دهه ۱۳۶۰ به تناوب در دروازه ایران قرار گرفت.

۱۶ امیر عابدزاده ۱۱ بازی ملی
۱۷ رحمان احمدی ۱۱ بازی ملی
۱۸ سیدحسین حسینی ۱۱ بازی ملی
۱۹ پیام نیازمند ۹ بازی ملی
۲۰ سیداحمد سجادی ۸ بازی ملی

پسر احمدرضا عابدزاده، تنها ۱۱ بار در درون دروازه ایران قرار گرفت و در حالی که طرفدارانش امیدوار بودند او به یکه تازی بیرانوند خاتمه دهد و یاد و خاطره پدرش را در تیم ملی زنده کند اما این اتفاق رخ نداد و امیر از صحنه فوتبال ملی به کناره رفت. رحمان احمدی البته ماجرای جالبی در تیم ملی دارد، او بعد از کنار گذاشتن رحمتی به مهره نجات کی‌روش تبدیل شد و در میان انتقادات شدید از او، در سه بازی بهترین نمایش ممکن را از خود نشان داد و ایران را به جام جهانی ۲۰۱۴ برد. در این قسمت از فهرست نام سیدحسین دیده می‌شود که او مثل نیما نکیسا یک بازی در جام جهانی انجام داد. در این فهرست نام سیداحمد سجادی هم دیده می‌شود که شاید ناشناخته‌ترین باشد؛ او در دهه ۱۳۶۰ با درخشش در هما به تیم ملی رسید و حتی در فهرست تیم ملی برای جام ملت‌های ۱۹۸۸ هم قرار داشت.