تعداد بازدید: ۱

مردی برای شهادت دادن به دادگاه رفته بود، قاضی از او پرسید آقا می توانی شهادت بدهی که شناسنامه این آقا گم شده است؟ مرد در پاسخ به قاضی گفت بله قربان !
قاضی گفت خوب حالا شهادت بده که ماجرا چیست! شاهد گفت من دیدم که شناسنامه ایشان از جیب شان افتاد و گم شد ! همین!!!!
حال ما هم می توانیم شهادت بدهیم که کارخانه تولید مواد اولیه استامینوفن در داخل کارخانه کلرپارس زمانی روی زمین افتاد و یک دفعه گم شد !!!
گفتند آلودگی زا بود و دیگر هیچ! حال در دوران جدید، قرار است خود کارخانه یعنی شرکت کلرپارس گم شود؟!
*
مدتی است شایعه انتقال کارخانه کلرپارس در تبریز مطرح گردیده است ، بهانه آن هم، مشکلات پدآفندی کارخانه اعلام شده است ، آنچه که من معنی آن را درک نمی کنم ، راستی مشکل پدافندی یعنی چه؟! چگونه با انتقال کارخانه مشکلات پدافندی آن حل خواهد شد ! اما جالب تر آنکه در انتخاب یکی از مدیران پیشین شرکت از شهر اورمیه ، از دوسال پیش همه از ماجرای برنامه ریزی جهت انتقال کارخانه به اورمیه یا جای دیگر خبردار شده بودند و این انتقال را یک برنامه ریزی زشت از طرف تیم های بیمار و پیچیده و مرموز هولدینگ دارویی می دانستند.
*
چند ماه از بریدن روبان توسط دکتر آذرنوش مدیرعامل وقت شرکت هولدینگ دارویی در سال ۱۳۹۰ برای افتتاح پروژه های تولید مواد اولیه استامینوفن نگذشته بود که موج اخراج مودبانه کارکنان و کارگران شرکت کلر پارس تبریز در این پروژه های جوان “پی ان سی بی” و ام سی بی ” و” پی ان پی ” و” پی ای پی” با جوانمرگی طرح و پروژه، آغاز گردید .
حداقل ۳۲۵ میلیارد ریال با دلار ارزان تر از ۱۰۰۰ تومان در این طرح هزینه شد که با نرخ امروز بیشتر از “بیست و دو هزار میلیارد ریال” یعنی ( ۲۲۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰ ) می گردد و سپس با عدم تمدید قرار داد کارکنان و کارگران، باز کردن خطوط و به تعطیل کشانیدن ،آن کارخانه در درون کلر پارس هضم شد !! این پروژه که توسط شرکت توفیق دارو تعریف شده بود در نهایت با درایت! مدیران هولدینگ دارویی تامین در شرکت کلر پارس وابسته به شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی اجرا شد، علیرغم تبلیغات و جار و جنجال های بسیار نتوانست مدت چندانی دوام بیاورد .
قرار بود که در واحد اول منوکلر بنزن تولید گردیده و سپس در واحد دوم به محصولات دیگری به نام پارانیتروکلر بنزن و ارتونیترو کلر بنزن تبدیل شودو سپس پارا نیتروکلربنزن در واحد سوم به پارا نیتروفنل تبدیل گردد. وظیفه واحد چهارم تولید پاراآمینوفنل ماده اولیه استامینوفن بود. در واحد پنجم برنامه ریزی شده بود که پارا آمینوفنول با اسید استیک به پاراستامول که همان استامینوفن است تبدیل گردد.

طرح پروژه با عنوان تولید مواد اولیه واسطه داروئی درآذر ماه سال ۸۷ برای تولید مواد واسطه منو کلرو بنزن از محصولات پائین دستی گاز کلر ؛ پارا نیتر کلرو بنزن ، پارا نیترفنل و پارا آمینو فنل در کلر پارس تبریز احداث و اجرا شده بود.
هزینه اولیه این طرح یک صد میلیارد ریال و با پیشرفت فیزیکی ۳۲ درصد در شرکت برهان مشهد بود که به کلر پارس منتقل گردیده بود.
در روز افتتاح این پروژه عنوان شد که تمام مونو کلرو بنزن تولیدی برای تولیدONCB و PNCB مصرف خواهد شد و این مشتقات پس از جدا سازی قابل فروش به شرکت های پتروشیمی و سایر واحدهای داخلی بوده و جهت صادرات نیز از پتانسیل بالائی برخوردار است !!!
همچنین ادعای مصرف مواد تولیدی در داخل کشور و صادرات به هند و آلمان و سایرکشورهای اروپائی نیز گردید . اما با گذشت چند ماه خطوط تولید بسته شده و پرونده کارخانه گرانقیمت به آرام بسته شد
و سرمایه چندین هزار میلیاردی جوانمرگ و زیر خاک رفت.
در سال ۹۰ تمام پیش بینی های غیر علمی و غیر حرفه ای با افتتاح طرح و صرف هزینه از جیب بیمه گذاران؛ بعد از مدت کوتاهی نقش برآب می گردد . کل تاسیسات و ماشین آلات طرح استامینوفن با گذشت دو ماه باز شده و ۲۰۰ نفر شاغل در این مجموعه لغو قرارداد و اخراج می گردند.
*
برای استخدام ۲۰۰ نفر در این طرح ، مدیرعامل کارخانه آقای احد بدیعی به عنوان کارآفرین نمونه معرفی شد اما در زمان تحویل لوح افتخار خود، کسی از کارکنان باقی نمانده بود!
کلر پارس همزمان عناوین “برنده جایزه ملی بهره وری” ؛ “واحد نمونه صنعتی” و” کارافرینی” و…. در میان فقدان شرکت کننده در این بازی ها نصیب خود می کند و حتی پروژه های دانشگاه های آزاد شهرستان های کوچکی مانند ممقان با عناوین دهان پرکن مانند سبک رهبری مدیران و خلاقیت کارکنان با مطالعه موردی در شرکت کلر پارس تبریز اجرا می شود . اما آنچه که در نهایت دیده شد فقدان مدیریت علمی وتوانمند با حداقل دانش در بهینه سازی وتحقیق در عملیات بود که فقط اتلاف ثروت و دسترنج مردمان بیمه گذار را در پی داشت که منجر به صرف بیهوده بیش از ۳۲ میلیارد تومان ثروت مردم معادل امروزی “دوهزار و دویست هزار میلیارد تومان” توام با مسافرت های خارجی آقایان بسیار و… شد.
*
در شبکه های اجتماعی در روزهای گذشته خبری با عنوان شرکت کلر پارس، ماندن یا رفتن؟ آمده که بود مدیرکل پدافند غیر عامل استانداری آذربایجان شرقی هفته پیش در نشست خبری خود از انتقال کارخانه کلر پارس تبریز به حاشیه دریاچه ارومیه به خاطر مشکلات پدافندی خبر داده است.
اما آنچه می توان از این ماجرا ارزیابی و در نگاه اول بهره برد چنین است ، کارخانه کلرپارس در طول سالیان کار خود در محیط کاملا خورنده هرگز امکان جابجایی و رفتن به کنار دریاچه اورمیه سپس آلوده کردن دریاچه را ندارد.
ماشین آلات در باز و بست مجدد خود آسیب دیده و هزینه های بسیار بزرگی را به منابع مالی و سهام داران اصلی یعنی کارگران وارد خواهند ساخت. اگر شستا و هولدینگ دارو یعنی شرکت سرمایه گذاری دارویی تامین علاقمند به صنعت کلر هستند می توانند کارخانه ای با تکنولوژی جدید و با ماشین آلات نو را برای طرح خود ایجاد و خریداری نمایند! نه آنکه بدون بررسی فنی و با هزینه های گزاف باز و بست مجدد و نصب در محلی دیگر ،کارخانه را نابود سازند
هرچند همگان می دانند کسی برای خطاهایش در این کار و نابودی کلرپارس بازخواست نخواهد شد. البته در این میان زمین داران بزرگ و عاشقان ایجاد ویلا در منطقه با تعطیلی کلرپارس قیمت بالای زمین را تجربه خواهند کرد و این جابجایی موجب جابجایی میلیاردها پول خواهد شد !
مسئولیت این خطا با کیست ! چه کسانی جبران ثروت از کف رفته را خواهند نمود آیا مدیران شستا یا مدیران پائین تر پاسخ گوئی لازم را دادند؟ هیئت های مدیره و مدیر عامل سال ها در هر جسله پایانی آنچه را که از یاد نمی برند پاداش هیئت مدیره است اما آیا جریمه هیئت مدیره تاکنون تصویب شده است؟ مدیران سازمان ها و صاحبان صندلی های بزرگ ونرم همچون کبوتران سر گنبد با اشاره دست جای خود را عوض می کنند و دوباره در جای دیگر در همان حوالی می نشینند و کمتر مورد ارزیابی های واقعی قرار می گیرند. پس باز هیچ ترسی از انجام هر خطایی نخواهند داشت
***

وقتی به سرگئی آیزنشتاین گفتند می خواهیم صحنه ای از فیلم رزمناو پوتمکین را جابجا کنیم و فیلم ترا برش دهیم جوابش چنین بود فیلم مرا از عرض برش دهید نه از طول !
حال شما نیز زیاد زحمت نکشید ، کلرپارس را در همان محل فعلی خود برش دهید ، ما به همین شرایط صریح هم راضی هستیم

About Author