به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران به نقل از خبرگزاری صدا و سیما، آقایان هادی قاسمی رئیس سازمان بسیج دانشجویی ، مهدی عباسی مهر مدیرکل سیاسی دفتر نهاد رهبری در دانشگاهها و دبیر پیشین دفتر تحکیم وحدت و مرتضی فیروز آبادی دبیر پیشین جنبش عدالتخواه دانشجویی با حضور در برنامه گفتگوی ویژه خبری به پرسش‌ها درباره مطالبات و اولویت های جنبش دانشجویی پاسخ دادند. متن کامل این برنامه به شرح زیر است:

مقدمه مجری : امشب به بهانه دیدار دانشجویان سراسر کشور و تشکل های سیاسی اجتماعی فرهنگی و گروههای جهادی دانشجویی با رهبر معظم انقلاب راجع به مطالبات و اولویت های جنبش دانشجویی صحبت خواهیم کرد .

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار هزاران نفر از دانشجویان سراسر کشور و فعالان تشکل های سیاسی ، اجتماعی فرهنگی و گروه های جهادی دانشجویی ضمن بیان توصیه های مهم در نقد و ارزیابی مسائل و استحکام هویت دانشجویی با تبیین دو تجربه متفاوت جوانان ایرانی در مواجهه با غرب گفتند که تجربه اول به خودباختگی منجر شد اما در تجربه دوم که حرکت فعلی مجموعه دانشجویی در همان مسیر است شناخت واقعیت غرب استقلال طلبی و فاصله گذاری با مشکلات تمدن غربی اصل قرار گرفته است . حضرت آیت الله خامنه ای همچنین مذاکره با دولت فعلی آمریکا را بی حاصل و باعث کور شدن بیشتر گره تحریم خواندند و با اشاره به تلاش دولت آمریکا برای فریب افکار عمومی جهان درباره مذاکره گفتند ، دنبال سلاح هسته ای نیستیم که اگر بودیم تا به حال تولید می کردیم ضمن این که به هر ضربه احتمالی قاطعانه پاسخ خواهیم داد . این بخشی از گزیده بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار امروز با دانشجویان بود و راجع به آنچه که بیشتر اتفاق افتاده در این دیدار و البته آنچه که به عنوان وظیفه تشکل های دانشجویی و جنبش های دانشجویی است در ادامه برنامه با میهمانان صحبت خواهیم کرد .

سوال : آقای قاسمی ، نشست امروز چطور بود ؟ هر سه بزرگوار حضور داشتند .

قاسمی : بله اتفاقا از آنجا داریم می آییم به اتفاق دوستان ، خیلی جلسه پرشور و عمیقی بود امسال ، الحمدالله رب العالمین و خود رهبری هم در فرمایشات شان اشاره کردند که امسال نسبت به سال گذشته این جلسه قوتش بیشتر بود .

سوال : چطور ؟ چه اتفاقی افتاده بود ؟

قاسمی : از جنس موضوعاتی که تشکل های دانشجویی ارائه کردند و دبیران اتحادیه های دانشجویی نکاتی که مطرح کردند و موضوعاتی که اشاره کردند از جنس موضوعات عمیقی بود که بیشتر کشور به آن نیاز دارد .

سوال : مثل چه ؟

قاسمی : از جنس موضوعات سیاست گذاری های مختلف در مثلا به طور مشخص یکی راجع به مذاکره و فضای اخیر مثل بحث نامه اخیری که مطرح شده که ترامپ ارائه کرده ، هم تشکل ها مفصلا پرداختند و اشاره کردند به سابقه این موضوع و اتفاقاتی که افتاده و تجربیاتی که اتفاق افتاده ، تحلیلی به صورت مفصل ارائه شد ، رهبر معظم انقلاب هم در پایان سخنرانی شان به این موضوع مفصلا اشاره کردند که در بخش های خبری ارائه شد و از این تجربه بعنوان تجربه مهم اشاره شد.

سوال : شما معتقدید که نشست امسال متفاوت از سال های گذشته بود

قاسمی : بله امسال به اذعان همه کسانی که در آن جلسه امروز حضور داشتند امسال خیلی هم امیدوارانه تر و جدی تر و جنس موضوعاتی که مطرح شد موضوعات کمتر موضوعات هیجانی از جنس رسانه ای بود ، عمدتا موضوعات ریشه ای و اساسی بود که به مشکلات مردم برمی گشت به مسائل مردم برمی گشت ، تشکل های دانشجویی یک سال که تلاش می کنند کنش انجام می دهند آورده خودشان را ، کنش های خودشان را دسته بندی شده در این دیدار می آورند و در این دیدار ارائه می کنند البته با سلیقه های سیاسی خودشان با نکاتی که خودشان هر کدام دارند ارائه و اشاره می کنند ، آنجا رهبر معظم انقلاب هم در حضور مسئولین ، وزرا این دیدار خیلی دیدار مهمی است ،

سوال : از چه نظر مهم است ؟ برخی شاید فکر می کنند صرفا یک دورهمی یا یک گردهمایی رمضانی یک افطاری صرف می شود و یک صحبتی می شود و تمام .

قاسمی : بعنوان نمونه ، امشب سرتیتر اخباری که در این جلسه مطرح شده را یکی رصد کند متوجه می شود که این دیدار چقدر اهمیت دارد از جنس موضوعات وعده صادق و نوع مواجهه که اتفاق افتاده ، بحث انرژی هسته ای و بحث قدرت هسته ای و موضوعاتی که اشاره شد ، که رهبری معظم اشاره کردند که اگر ما می خواستیم سلاح هسته ای بسازیم ساخته بودیم ، این اشاره ای که شد امریکا نمی توانست جلوی ما را بگیرد و ما به دلایل دیگر این کار را نمی کنیم که توضیحات آن را مفصل ارائه کردند ، جنس مواجهه با دولت ها ، با شخصیت های سیاسی و ابعاد مختلف موضوعات ، این ها جنس موضوعاتی که موضوعات اصلی کشور است که در این دیدار مطرح می شود.

سوال : یعنی در این جلسه به بهانه حرف هایی که زده می شود از سمت جنبش های دانشجویی ، مواضع خیلی صریح و محکمی راجع به موضوعات کلان و مهم مطرح میشود.

قاسمی : بله هر دو ، و البته رهبری هم اشاره می کنند می گویند نکاتی که شما اشاره می کنید لزوما من موافق با دیدگاه شما نیستم ولی شما حرف تان را بزنید ، شما دیدگاههایتان را بگویید حرف هایتان را بزنید صریح ، آزادانه بگویید و ارائه کنید .

سوال : کسی از قبل هماهنگ می کند که چه بگوییم یا چه نگوییم ؟ یک سانسوری یک فیلتری ؟

قاسمی : نه ، این اصلا یک زشتی خاصی دارد و این اتفاق هیچ وقت نمی افتد ، یکی از دلایل آن هم همین است ، یکی از نکاتی که در دیدار مطرح است زمان صحبت کردن دوستانی که از تشکل ها صحبت می کنند کم و زیاد می شود اگر از قبل بدانند تنظیم می کنند ، می گویند مثلا هر کس متن او را دیدیم مثلا این قدر دقیقه تمام بشود ولی می بینیم یکی بیشتر است یکی کمتر است و این طور است ،

سوال : خود دانشجویان هم اصلا نمی پذیرند

قاسمی : حالا انشاالله پخش بشود بینندگان متوجه می شوند ، البته هر سال این اتفاق می افتد ، یکی از نکات مهم دیگر آن هم در اوج کرونا در شرایط سخت کشور ، در سال های مختلف این دیدارها تعطیل نمی شود ، عمدتا برگزار شده ، یکی از مهم ترین دیدارهاست که ، این دیدار بیش از دو ساعت و نیم طول کشید سال داشتیم ۴ ساعت طول کشیده ، رفتند افطار برگشتند دوباره ادامه پیدا کرده یعنی موضوعات از این جنس ، خیلی دیدار هم عمیق ، هم پرشور و هم واقعی ، تشکل های دانشجویی هم خیلی صریح می گویند به مسئولین می گویند به موضوعات مختلف اشاره می کنند ، دنبال می کنند .

سوال : آقای عباسی انتخاب این جنبش ها ، طیف های مختلف سیاسی که در نشست حضور پیدا می کنند به چه صورتی است ؟ آیا شما یک تقسیم بندی ، تسهیم خاصی برای حضور طیف های مختلف سیاسی که جنبش های دانشجویی آنها را نمایندگی می کنند دارید؟ اساسا به چه نحوی انتخاب می شوند و می آیند ؟

عباسی : با توجه به این که آقای قاسمی هم یک اشاره ای داشتند درباره این جلسه ، یک توضیحی من بدهم رهبر انقلاب از ابتدای دوران رهبری شان تا به الان تقریبا ۲۶۰ دیدار داشتند با دانشجویان و نخبگان دانشگاهی که واقعا این را اگر مثلا ما تقسیم بر سال بکنیم ، تقریبا می شود سالی دو یا سه جلسه ، بعضی از سال ها ایشان تا ۵-۶ جلسه داشتند ، این جدای از جلساتی است که ایشان به صورت غیررسانه ای با نخبگان دانشگاهی دارند ، یکی دو دلیل دارد اگر بخواهیم ریشه یابی کنیم این است که ایشان کلید راه حل مسائل کشور را درون دانشگاه می داند و از این منظر اصلا دانشگاه برای او مهم است قبل از دوران رهبری و زعامت شان هم نماینده امام بودند در ارتباط با دانشجویان و بیشترین تعامل را با دانشجویان داشتند ، جلساتی که در دانشگاه تهران داشتند ، جلساتی که در مساجد مختلف با دانشجویان داشتند مکاتباتی که در آن دوران است که دانشجویان اصرار بر این داشتند که آیت الله خامنه ای نماینده حضرت امام باشد در ارتباط با دانشجویان ، یعنی که مقام معظم رهبری باور دارد دانشجو و دانشگاه را و اگر معدل و سطح تاثیرگذاری دانشگاه هم بالا برود ، طبعا این تسری پیدا می کند روی جامعه و خیلی از مسائل حل می شود، مدیران آینده کشور هم فارغ التحصیلان دانشگاهی ما هستند اساتید دانشگاه هم از همین دانشجویان هستند ، این یک وجه تمایز و اهمیت ، نکته دوم این که آن جمع ، جمع جوانانه ای است جمع آرمان خواهانه ای است این بچه ها در اوج آرمان خواهی هستند ، خارج از منافع مادی می آیند حرف هایی را می زنند که شاید اگر در مناسبات سیاسی باشد اهل تعارف بشوند ، اهل سانسور بشوند ، اما می آیند صریح حرف می زنند ، این هم بواسطه ویژگی و جایگاه جوانی شان است ، سوم این که در فضای دانشگاه فعالند یعنی موضع میگیرند حرف می زنند ، برنامه می گذارند ، نسبت به مشکلات کشور ساکت نیستند اشکالات مسئولین را صریح و بدون تعارف می گویند ، البته مودبانه ، این ها را وقتی کنار هم می گذاریم خود به خود این جلسه یک جلسه مهمی می شود ، مقام معظم رهبری این جلسات را در هیچ دوره ای تعطیل نکرده ، اشاره کردند ، ما در اوج کرونا که دیگر تمامی برنامه های ایشان تقریبا می شود گفت تعطیل شده بود و برگزار نمی شد ، گفتند من ارتباطم را با بچه ها می خواهم داشته باشم و جلسه را بگذارید و اگر بخاطر داشته باشید به صورت مجازی برگزار شد ، این جنس جلسه متفاوت از جلسات دیگر است این صراحت کلامی که شما در این جلسه می بینید در جلسات دیگر نیست ، این جنس آرمان خواهی که شما در این جلسه می بینید در جلسات دیگر نیست به عبارتی بخش مهمی از جامعه ما حرف های خودش را در کلام این بچه ها می بیند از این منظر بازتاب رسانه ای این جلسات در فضای افکار عمومی هم قابل توجه است ، تنوع افراد و گروههایی که در این جلسه حضور پیدا می کنند قابل توجه است یعنی من بی تعارف بگویم این جلسه و این دیدار که هر ساله برگزار می شود بنده هم مدتی است که دارم خادمی می کنم برای این جنس جلسات و این که اصلا مسئولیت دارم در این حوزه در مجموعه نهاد ، دارم عرض می کنم ، ما تقریبا نظیر این جلسه را در مناسبات بین المللی و سایر نظامات سیاسی دنیا نداریم بی تعارف می گویم ، یعنی گشتم ببینم مثلا کشور دیگری یک همچنین کاری را انجام می دهد یا نه ؟ که عالی ترین مقام آن کشور بنشیند و با دقت گوش کند و پاسخ بدهد به سوالات بچه ها و سوالاتی که فوق العاده صریح است ، یعنی فقط در مقام نقد دولت و مجلس و این ها نیست ، بعضا سوالات مستقیما از شخص رهبر انقلاب پرسیده می شود در خصوص حوزه های مسئولیتی ایشان ، و ایشان با سعه صدر با مهربانی و با طمانینه جواب می دهد ، من از این عبور کنم برسم به آن سوال جنابعالی ، ما یکی از تلاش هایمان این است که بتوانیم پوشش بدهیم طیف گسترده ای از دانشجویان عزیزمان را که از فرصت این جلسه بتوانند استفاده بکنند ، برای دومین بار در این دیدارها فرآخوانی را امسال انجام دادیم یک پویشی را که اگر دانشجویان عزیز دوست دارند در این دیدار باشند یک: ثبت نام کنند ، دو : اگر صاحب این تریبون بودند چه سوال و چه مطلبی را در این جلسه مطرح می کردند در محضر رهبر انقلاب ؟ تقریبا کمتر از هفت روز این پویش برقرار بود و این فرآخوان ، بیش از ۷۵ هزار دانشجو در این فرآخوان شرکت کردند از تمامی کشور ، سراسر کشور از اکثر دانشگاههای کشور بچه ها ثبت نام کردند که در این فرآخوان نظرات شان ، دیدگاههایشان ، پیام هایشان را این ها را گفته بودند ، بیش از ۳۲ هزار نفر۳۲ هزار تا پیامی که پیام جاندار است یعنی آمده مطلبش را گفته ، نقطه نظراتش را گفته ، که ما این ها را احصا کردیم دسته بندی کردیم ، که خود این ها اعداد آن هم گفتنی است ۵۷ درصد از این افرادی که در این فرآخوان شرکت کردند دخترخانم ها هستندو ۴۳ درصد آقا پسرها هستند از مجموع دانشگاههای کشور ۴۲درصد از دانشگاه دولتی علوم پزشکی در این فرآخوان شرکت کردند ۲۲ درصد از دانشگاه آزاد شرکت کردند ، ۱۹ درصد از دانشگاه فرهنگیان شرکت کردند و دانشگاههای غیرانتفاعی و مستقل و در انتها دانشگاه پیام نور ، از سمت دیگر از منظر دوره تحصیلی این که در چه سطح و چه لایه ای بودند ؟ تقریبا نزدیک ۱۰ درصد از بچه هایی که در این فرآخوان و در این پویش شرکت کردند دانشجویان رشته دکتری هستند ۱۵ درصد دانشجویان کارشناسی ارشد ، ۶۹ درصد دانشجویان رشته کارشناسی و حدودا ۶درصد دانشجویان کاردانی ، سوالاتی مطرح کردند دسته بندی شد ، بالاترین میزان سوالاتی که بچه ها در همین پویش شرکت کرده بودند ناظر به مسائل و مشکلات اقتصادی بود و مطالبه از مسئولین برای حل مسائل و مشکلات مردم ، اعم از تورم ، گرانی و مسائل مختلف ، در لایه بعدی لزوم ایستادگی در برابر زیاده خواهی های ایالات متحده و علی الخصوص رژیم صهیونیستی و مقاومت کردن در برابر این ها ، در ساحت بعدی لزوم تحول در آموزش عالی و چالش هایی که ما در حوزه آموزش عالی داریم که این ها خود یک بحث بسیار مفصلی است ، در لایه بعدی که در حوزه فرهنگ می شود ، لزوم تحول در حوزه فرهنگ اعم از فرهنگ عمومی و ایضا فعالیت های فرهنگی در فضای دانشگاه ، این نشان از این دارد که این جلسه یک جلسه فعال و پویایی است ، از کسی که در آن می آید شرکت می کند بعنوان مستمع ، خودش را بخشی از این جلسه و دیدار می داند تا آن عزیز و دانشجویی که می آید در این جلسه صحبت می کند .

سوال : سوالاتی که مطرح شد یا حرف هایی که از طرف دانشجویان مطرح شد چقدر متفاوت با جلسات قبل بود ، برخی از موضوعاتی که شما الان اشاره می کنید خیلی هایش در جلسات قبل هم مطرح می شده به همین صراحت ، می خواهم ببینم که آیا این مطالباتی که مطرح می شود این قدر اثرگذار است که بگوییم در طول یک سال گذشته خیلی از آنها حل می شود و در جلسات بعدی سوالات جدید ، چالش های جدید ، مطالبات جدیدی مطرح می شود، آیا صرفا تکرار مطالبات است ؟ یا واقعا اثرگذاری به لحاظ عملیاتی و اجرایی دارد ؟

عباسی : به چند دسته تقسیم می شود این که بنده عرض کردم ، ناظر به آن فراخوان است بخش دیگر صحبت های بچه ها و نمایندگان تشکل های دانشجویی در محضر رهبر انقلاب است که آن هم به دو دسته کلی تقسیم می شود یکی مسائل و امورات جاری است بالاخره در یک سال اخیر اتفاقاتی رخ داده مباحثی پیش آمده سوالاتی بچه ها دارند نقدهایی دارند مطالباتی دارند ، طرح می کنند ، ساحت دیگر ساحت های فکری است گفتمانی است نظری است ، بچه ها مباحثی را مطرح می کنند که نشان از عمق دیدگاه نظراتشان را دارد یک سال نشسته اند راجع به موضوعات فکر کردند از این زاویه اگر ما عقبگرد بزنیم به دیدار های گذشته می بینیم در بعضی از این دیدارها مباحث به قدری عمیق و جدی می شود که لایه های گفتمانی برای آینده انقلاب اسلامی از دورن این جلسه سرچشمه می گیرد .

سوال : چند تا مصداق بفرمایید :

عباسی : مصداق یکی جنبش نرم افزاری است ، که رهبر انقلاب از دورن همین دیدار دانشجویی مطلب را فرمودند ، بحث گفتمان عدالت و پیشرفت ، که تقریبا نزدیک ده سال فضای جامعه عمومی ایران را تحت تاثیر خودش قرار داد این ماحصل گفتگویی است که در این جلسه اتفاق افتاده است ، بحث مبارزه با فساد ، این بحثی است که دقیقا از درون همین جلسه اتفاق افتاده است ،

سوال : این ها صرفا در قالب یک گفتمان است و به همان بسنده می شود یا نه ؟ آثار و برکات اجرایی و عملیاتی دارد ؟

عباسی : نه این تسری پیدا می کند ، یک نقطه آغازی است برای یک منطق و یک حرف جدید ، یک روحی است که از درون این جلسه جاری می شود در فضای دانشگاه ، یک جبهه ای است که برای بچه ها باز می شود و در آن جبهه حاضرند بروند هزینه بدهند و آرمان خواهی کنند به عبارتی یک موتور محرکه است یا راکتوری است که آن راکتور دارد بعنوان نقش مولد را برای بدنه دانشجویی ایفا می کند ، دقیقا یک نقطه یک جایی است که می تواند فضا را بالانس کند و معادلات را ببرد سمت جایی که آرمان های انقلاب است و ما را از روزمرگی دور کند و ما را به سمت افق های بلندتر ببرد.

سوال : آقای فیروزآبادی ، بهرحال خاصیت و ویژگی دانشجو بودن و جنبش دانشجویی بحث مطالبه گری و مسئله محوری است این جزو مطالبات خود رهبر معظم انقلاب هم بوده ، اما به نظر می رسد یک مرزی باید داشته باشد با ستیزه جویی یا احیانا دشمنی ، یعنی مطالباتی که مطرح می شود یک مقدار مخرج مشترک با دشمن پیدا نکند یک مرز مشخصی به نظر می رسد در این میان باید وجود داشته باشد ، در این فضای مطالبه گری به نظر شما چه مصادیق و چه مسائلی باید مطرح بشود یا مطرح می شود که از آن طرف دستاویزی برای سوءاستفاده بقیه نباشد آیا این جلسات با همین ملاحظات برگزار می شود یا چنین ملاحظاتی هم حتی وجود ندارد ؟

فیروزآبادی : من یک مقدمه ای خدمت شما عرض کنم ، این جلسه مهم ترین خاستگاه و ویژگی اش این است که مقام معظم رهبری یک حساب ویژه ای روی تشکل های دانشجویی و دانشجویان باز می کند چرا این اتفاق می افتد ؟ من به سرخط سخنان خود مقام معظم رهبری در امروز اشاره می کنم با عنوان هویت دانشجویی یعنی بحثی که امروز ایشان طرح کردند بحث هویت دانشجویی بود ، بعد از آن تعریفی که ایشان از تاریخچه نوع مواجهه ما با غرب ارائه فرمودند به هویتی که استقلال خواهی را در کشور ما پیش برده اشاره کردند اگر شما به تاریخ این سنوات اخیر که آقا هم اشاره فرمودند مثلا به صد سال اخیر نگاه کنید در همه تحولات مهم کشور ما دانشجوها و تشکل های دانشجویی بودند یعنی از ۱۶ آذر ۳۲ که در مقابل استکبار و غرب ایستادگی کردند تا خود پدیده انقلاب ، تا جنگ تحمیلی ، جهاد دانشگاهی ، تسخیر لانه جاسوسی و انقلاب دومی که دانشجویان انجام دادند ، جنگ تحمیلی هشت ساله در عدالتخواهی ، صیانت از حقوق هسته ای در مذاکراتی که در چند صباح پیش انجام می شد این پیشتازی به نظر من اولا باید به رخ کشیده بشود ، یعنی جزو هویت مهم جنبش دانشجویی در کشور ما این بوده که همیشه تحولات مهم کشور یا از حوزه دانشگاه شروع شده یا دانشگاه در خط مقدم بوده ، این باعث می شود که یک اهمیت و یک اولویتی این موضوع برای مقام معظم رهبری پیدا بکنند که نتیجه اش می شود عرایضی که دوستان گفتند جلسات مستمر و جلسات جدی و من می خواهم بگویم جلسات صریح ، صریح از دو طرف یعنی هم دوستان سوالات شان را بعنوان تشکل ها خیلی صریح می پرسند و هم حضرت آقا هم صریح پاسخ می دهند ، جلسه بعضی وقت ها به جلسه تکنیکی و مثال و راهکار و پیشنهادات این شکلی از سمت مقام معظم رهبری هم وارد می شود. این به نظر من باید یک نگاه این شکلی ما اولا به فضای دانشجویی داشته باشیم بعنوان یکی از جاهایی که می تواند کشور را از وضع فعلی خودش جلو ببرد یعنی همیشه این کار را کرده در آینده هم می تواند این کار را بکند و این حسابی است که رهبری هم روی این جمع باز می کنند با این وقت و با این دیدار ، اگر این شکلی به موضوع نگاه بکنیم مسئله و سوالی که شما می فرمایید خیلی راحت جواب پیدا می کند ، یک میدان مبارزه ای وجود دارد که انتقاد کردن هم یک ابزار برای مبارزه کردن و برای پیش بردن کشور است اگر ما به انتقاد به این شکل نگاه کنیم به مطالبه گری به این شکل نگاه کنیم که این یک ابزاری است در اختیار فضای دانشجویی که می خواهد کشور یک قدم جلو برود حتما آن وقت در شکل این انتقاد این ملاحظاتی که شما می فرمایید رعایت می شود حتما وقتی قرار است با انتقاد کشور پیش برود دیگر مخرج مشترک با دشمن پیدا نمی کند حتما دیگر نمی تواند یک نوع مثلا مواجهه ستیزه جویانه داشته باشد مثلا با مسئولین و امثالهم نمی تواند تهمت در آن باشد بلکه طوری انتقاد طراحی می شود که یک ایجابی پشت آن باشد یک راه حلی پشت آن باشد یک امیدی پشت آن باشد یک جبهه گشایی پشت آن باشد که فضای کشور احساس کند از این انتقاد می تواند یک قدم پیش برود مثل همین حرفی که در موضوع مثلا اقتصاد زده می شود گفته می شود مثلا مسیر مشکلات اقتصادی در نگاه به داخل است ، این طوری می شود نگاه بعضی از مسئولین را نقد کرد ولی پشت این نقد یک ایجابی وجود دارد دارد توضیح می دهد که فرض کنید مثلا موضوع مسکن می تواند بهتر انجام بشود .

سوال : برخی معتقدند که جنبش دانشجویی نسبت به ادوار پیشین خودش دچار یک افت و خیزهایی شده ، و احساس می کنند که شاید آن پیشروی که قبلا داشته ،الان خیلی به آن اندازه فعالیت ندارد یک افت هایی به آن مترتب شده ، ایا این را قبول دارید یا فکر می کنید همچنان جنبش دانشجویی با همان شور و نشاطی که در ادوار گذشته وجود داشته دارد فعالیت می کند ؟

فیروزآبادی : اگر بخواهیم درباره این موضوع صحبت کنم باید یک توصیه مهمی به فضای دانشجویی داشته باشم که بتواند از این موضوع عبور کند. ما بالاخره در گذشته مثلاً فرض کنید سال های ۸۴,۸۵ که ما دانشجو بودیم، موضوعات سیاسی کشور و موضوعات اولویت دار کشور تعدادشان کم بود. یعنی ما در آن دوره ما یک مسئله عدالت خواهی داشتیم، مثلاً مذاکر با امریکا داشتیم یا یک وقتی نقد و انتقاد به نحوه خصوصی سازی داشتیم و مسائل مهم کشور در سه مسئله جمع می شد. اتفاقی که در این سنوات افتاده است این بوده است که مسائل کشور تکثر پیدا کرده است، چون دیده است که ایران مقاومت می کند، مردم مقاومت می کند، جبهه ها را توسعه داده است. وقتی مسائل گسترده می شود، انتظار این است که جنبش دانشجویی و تشکل های دانشجویی هم خودشان را به همین میزان وصل بدهند. یعنی جبهه شان را تقویت کنند، نیروی انسانی، فکرشان و محتوای شان را بتوانند در یک جبهه گسترده تری کار کنند. از این منظر جنبش دانشجویی به اندازه توان خودش در موضوعاتی که قبلاً فعالیت خیلی خوبی داشته است، یکسال گذشته مثلاً فعالیت های جنبش دانشجویی در مسائل جبهه مقاومت ببینید به نظر من قابل دفاع و با انگیزه و روحیه خوب به جای خودش مطالبه گری، به جای خودش کار اجتماعی انجام شده است. اما اگر بگوییم ده مسئله دیگر هم بوده است، من این را بعنوان یک پیشنهاد رو به آینده عرض می کنم، بله جنبش دانشجویی حالا باید برای ده مسئله خودش را آماده کند. قبلاً برای یکی، دوتا، پنج تا مسئله.

سؤال : یعنی معتقد هستید به اندازه چالش هایی که وجود دارد، یا حداقل ظرفیت هایی که جنبش ها دارند، الان آن اتفاق نمی افتد؟

فیروزآبادی : بله. عرض من این بود که مواجهه ما با دشمن گسترده شده است، جنبش دانشجویی به سرعتی که این جبهه گسترش پیدا کرده است در سال های اخیر، به این سرعت گسترش پیدا نکرده است و یک علت مهم آن هم دوره کرونا بوده است. این را هم ما باید واقعاً از فضای دانشجویی دفاع کنیم، چون دانشگاه ها تعطیل بوده است، امکان ارتباط گیری کم بوده است. یک نکته اینجا است اینکه اگر بخواهد جنبش دانشجویی جبهه اش را گسترش بدهد، در همه جبهه ها حضور داشته باشد، باید به این توصیه که آقا در دو سال متمادی تأکید فرمودند، یعنی بازگشت به دانشگاه و نگاه به درون دانشگاه، با جدیت بیشتری وقت بگذارد. یعنی از کمیت تشکل های دانشجویی، تقویت فکری شان، تقویت نیروی انسانی شان، توان شان، زمانی رخ می دهد که اول در محیط دانشگاه این توصیه آقا در دو سال اخیر را جدی بگیرند، حضور فعال داشته باشند، با دانشجویان صحبت کنند، حرف بزنند تا بتوانند اول از درون تقویت بشوند و بعد بتوانند یک بروز بیرونی خوبی داشته باشند.

سؤال : آقای قاسمی، همین تأکیدی که رهبری اشاره کردند در دو سال گذشته که آقای فیروزآبادی هم اشاره کردند، اینکه تشکل های دانشجویی به داخل دانشگاه توجه بیشتری داشته باشند، آیا خود این دلیلی برای این نیست که جنبش دانشجویی به نسبت ادوار گذشته این افت ها را داشته است؟

قاسمی : ببینید جریان دانشجویی در سال های مختلف دوستان توضیح دادند. بالاخره افت و خیزهایی داشته است و فراز و فرودهایی داشته است. یک نکته اینکه نسل ادوار برای نسل جدیدتر همیشه می گوید شما خیلی عقب هستید، شما چرا کار و تلاش نمی کنید، در دوره ما اینطوری بود، این جمله وجود دارد. ولی واقعیت این است که به نسبت مسائل خودشان کنش ها را انجام می دهند، بعضی از وقت ها هم اتفاقاتی می افتد، مثلاً اتفاق کرونا واقعاً حرف درستی است، دانشگاه کلاً تعطیل شد، وقتی دانشگاهی وجود نداشته باشد، صحن دانشگاهی وجود ندارد، این به تشکل ها ضربه جدی زد، ولی یواش یواش احیاء شد. یعنی وقتی امسال می بینید که شرایط تغییر کرده است بخاطر این است که یک نسلی وارد دانشگاه است، کنش سیاسی کرده است، یواش یواش تربیت شده است و به این نقطه رسیده است. یکی از اتفاقات خیلی مهمی که از سال گذشته رهبر انقلاب اشاره کردند که شما به بیرون دارید اشاره و نقد می کنید، خیلی هم خوب است، نقد کنید ولی درون دانشگاه چه. یکی از بحث ها این است که همین شماها دو روز دیگر مسئولان آینده کشور هستید. بالاخره یک نگاهی به فضای دانشگاه داشته باشید بد نیست، بالاخره یک رجوعی داشته باشید به کارکرد خودتان در بحث دانشگاه. واقعیت هم این است که اگر ما الان وضعیت مان اینطور است در قصه اقتصاد در سیاست در فرهنگ، اگر دنبال معلول نخواهیم نگاه کنیم، علتی بخواهیم نگاه کنیم، جای آن در دانشگاه است. دانشگاه مسئول دانشگاهی که انسان مسئولیت پذیر تربیت می کند، این دانشگاه می شود از آن انتظار داشت در سال های آینده بتواند نتیجه اش را ببیند در جامعه، یعنی مردم می توانند ببینند. من این را بعنوان کسی که سال ها است که کار دانشجویی می کنم عرض می کنم، من بیش از ۲۰ سال است که کار دانشجویی انجام می دهم و با این فضا درگیر هستم. اگر در کشور مثلاً در بخش اقتصاد یک چالشی وجود دارد، این را باید برویم روی کسانی که ده سال پیش پانزده سال پیش اینها در همین دانشگاه ها کار می کردند و تربیت شدند و الان مدیر شده اند باید جویا شد. تازه اگر بخواهیم ریشه این مشکل را حل کنیم باید برویم سراغ نقطه تربیت و رهبری به این نقطه ارجاع کردند که آقا و خانم دانشجو حواس تان است که در دانشگاه اقتصاد باید اصلی ترین مسئله ای که روی میز تو باشد، مسئله اقتصاد مردم باشد. مسئولان دانشکده ها ، موضوعات اجتماعی و موضوعات رسانه ای را متوجه هستید ؟ شما باید به این موضوعات توجه کنید. نه فقط دانشجو، اتمسفر دانشگاه، یعنی استاد دانشگاه، فضای دانشگاه.

سؤال : این الان یک چالش جدی است درست است، یعنی هنوز هم همچنان این چالش وجود دارد؟

قاسمی : الان در دانشگاه دو جریان دارد تلاش می کند، این واقعیت صحنه است. دو جریان قدرت وجود دارد در دانشگاه که دارند تلاش می کنند و با هم رقابت می کنند. یکی جریان قدرت و دیگری جریان طرفدار دانشگاه جدی، یک طرفدار دانشگاه سطحی. مثل دو نقاش می مانند که یک صفحه سفید دارند، می گویند شروع کنید به کشیدن، هر کس زودتر آن را تصویر کند، بقیه دانشگاه را او صدا می کند. وقتی شما در دانشگاه وارد می شوید، از درب دانشگاه وارد می شوید می بینید در صحن دانشگاه موضوعات مردم تریبون آزاد گذاشته اند دارند حرف می زنند. سر کلاس می روید می بینید استاد دارد راجع به موضوعات جدی و ریشه ای کشور حرف می زند. در فضای فرهنگی می روید به این شکل است به استاد به جهت علمی و پژوهشی نگاه می کنید، لایه های اصلی مرز دانشجویی بحث می کند، این می شود دانشگاه جدی. از یک طرف دیگر دانشگاهی وجود دارد، طرف وارد می شود، می گوید صحن دانشگاه که مثل یک پارک عمومی است، بالاخره هستند، پارک جوانان است، همه هستند تا فقط دور هم باشند. سر کلاس که می روید، راجع به فوتبال چه شد، قرار است چه بشود، همه مسئولان مقصر هستند، ما هیچ نقشی نداریم، به همه می گویند الا خودشان. خب معلوم است این طرفدار دانشگاه سطحی، این دو دارند با هم می جنگند. کسانی که در ارتباط با دانشگاه جدی هستند حرف شان این است که ما بیش از اینکه دنبال نقص بقیه باشیم باید دنبال نقش خودمان باشیم.

سؤال : الان توازن برقرار است یا وزن کدامیک بیشتر است؟

قاسمی : دانشگاه به دانشگاه فرق دارد، فضا به فضا هم متفاوت است.

سؤال : بخواهیم کلی معدل بگیریم؟

قاسمی : وقتی موضوعات سیاسی در کشور داغ می شود، یک مقدار این فضا جریان اش داغ می شود. مثلاً ایام انتخابات که می شود این موضوعات خیلی جدی می شود. شما مجری انتخابات بوده اید در همین استودیو و جاهای مختلف با کاندیدها بحث کردید. یکی از موضوعات تعیین کننده در انتخاب رئیس در مملکت، مسئله دانشگاه است. بالاخره اتفاقات دانشگاه همیشه محل جدی بوده است برای اینکه مردم تصمیم بگیرند جامعه نخبگانی ما چه نگاهی دارند نسبت به مسائل

سؤال : الان فکر می کنید که محیط و فضا یا به قول شما اتمسفر دانشگاه های ما بیشتر سطحی است تا جدی؟

قاسمی : باید جدی تر شود. من نمی توانم مطلق بگویم بستگی دارد.

سؤال : با توجه به تأکیداتی که می شود، نکاتی که خودتان اشاره فرمودید، استنباط من این است که شما تلقی تان از فضای دانشگاه این است که وزن سطحی ها بیشتر از جدی ها است؟

قاسمی : من می گویم اگر وضع فعلی کشور ما، این مصداق بایدهای ما است، یعنی خود ما جزء بازیگران این صحنه هستیم و باید بهتر کار کنیم، ولی چون جلسه نقد و بررسی است، از این زاویه می گوییم. من می گویم اگر مردم الان مشکل دارند، علت آن را باید در دانشگاه جویا شوند. بخواهم بروم بیرون، بگویم بقیه، یک آدرسی دارد داده می شود، می گویند مسئولین چرا نمی کنند، این مسئولین چه کسانی هستند، از جایی آمده اند، خودمان هستیم دیگر، چرا تصور دیگری داریم، چرا آدرس غلط به مردم می دهیم. لذا اگر مردم بخواهند مطالبه درست انجام بدهند، این است که ارجاع به دانشگاه کنند. مثلاً یکی از آن موضوعاتی که خانواده ها یک ملاحظه وجود دارد می گویند من می خواهم بچه ام را درگیر موضوعات سیاسی نکنم، برود درس اش را بخواند، یک دانشجوی خوب باش و برو این کار را انجام بده. این دانشجو بعداً چه می شود، اصلاً می تواند با چالش مواجهه داشته باشد، در آکواریم است، بعد که مشکل به وجود می آید می گوید من که نمی دانم این چیست. حالا به جایش، این نسل، نسلی که دفاع مقدس را اداره کرده است، همین بچه های دانشجو نبودند، حسن باقری نبوده است، محسن رضوانی نبوده است، دانشجو بودند دیگر، رفته اند با انواع چالش ها مواجه شدند، بعد رفتند دانه دانه چالش ها را حل کرده اند. همین ها نسل مسئولیت پذیر هستند، ما در دانشگاه استاد باید تلاش اش به مسئولیت پذیر کردن بدنه دانشجویی باشد، صحن دانشگاه هم همینطور، مدیر دانشگاه هم همینطور و مهمتر خانواده است. خانواده باید فرزندش را دعوت کند که عزیزم چرا فرار می کنی از جنس مواجه اینطوری داشتن، چرا حوصله ات سر می رود، برای سطحی شدن که تلاش نمی خواهد، برای عمیق شدن باید تلاش کرد.

سؤال : یک عده هم فقط می روند آن وجه را نگاه می کنند، یعنی درس به حاشیه می رود، صرفاً می خواهد فعالیت دانشجویی انجام بدهد، توازن اش را برقرار نمی کند؟

قاسمی : ما خیلی از آدم ها را می بینیم، درس اگر درکنار مسئله قرار گرفت، ببینید تبدیل به چه می شود. یکی از توصیه های رهبری این است، آقا و خانم دانشجو خودتان را با مسائل اساسی کشور مماس کنید، یعنی بدانید. مثلاً مسئله ناترازی انرژی در کشور وجود دارد، شمایی که رشته ات مرتبط با این موضوع است، اصلاً نسبت یابی می کنید چرا این اتفاق افتاده است، اصلاً می دانی چرا که بعد برای آن راه حل بیاورید، راه حل آن را از دانشگاه مطالبه کنید. وقتی اینها را نمی کنید، همه اش دنبال این هستید که پاس کنید، دنبال جزوه می گردید، به همه چیز فکر می کنید الا درس و مسئله مردم، معلوم است آخر آن چه می شود.

سؤال : آقای عباسی مهر، بخشی از مطالباتی که رهبری مطرح می کنند، به نظر می رسد که پیگیری اجرایی آن در دانشگاه ها به نهاد برمی گردد، نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه ها. آیا این اتفاقاتی که دوستان گلایه می کنند و نقدهایی وارد است، به عملکرد نهاد برنمی گردد به نظر شما، ازجمله مثلاً کرسی های آزاد اندیشی، به نظر می رسد الان این کرسی ها مثل قبل این رونق را در دانشگاه های ما ندارد و یکی از متولیان برگزاری آن نهاد است؟

عباسی مهر : من از صحبت های آقای قاسمی یک استفاده ای کنم و از زاویه دیگری مسئله را بگویم. شاید ذهن ما یک مقدار دقیق تر روی موضوع شود. درکنار اینکه باید دانشگاه و دانشجوی من نسبت به مسائل کشور خودش دغدغه مند و حساس باشد، و اینکه هم از منظر علمی و هم از نظر تجربی در این مسیر قدم بردارد و اجازه خطا به او بدهیم، هیچ تردیدی نیست. و اینکه بالاخره اقتضائاتی که در فضای سبک زندگی ما در این جامعه به وجود آمده است، بحث فردی گرایی، بحث نوع نگاه مثلاً به زندگی، یک تفاوت ها و یک ایرادهایی را ایجاد کرده است، باز هم در مورد این هم همه کارشناسان اذعان دارند. اما به نظر من نگاه مقام معظم رهبری در این موضوع از یک زاویه دیگر است. ببینید من هیچ دوره ای را سراغ ندارم که شما بگویید ما دانشگاهی را داریم که مثلاً نیمی از دانشگاه به دنبال حل مسئله هستند. یا نیمی از دانشگاه به دنبال مشکلات کشور هستند، نه فقط در ایران، در جاهای دیگر دنیا هم که نگاه کنیم تقریباً قضیه از این قرار است. ما اقلیت های متخصص، متعهد و فعالی را در دانشگاه داریم که اینها تأثیرگذار هستند و اکثریتی را داریم که تحت تأثیر آن اقلیت هستند. این اقلیت می تواند یک نگاه از آن جنس مثلاً همان پارک و نگاه سطحی باشد، نه یک اقلیتی هم داریم که این نگاه متعالی را دارد. اینجا می شود نقطه بحث، نگاه رهبر انقلاب این است که آقای اقلیت تأثیرگذار که اقلیت است، تردیدی هم روی آن نیست، صاحب کلام و بیان است، دغدغه مند است، درس را می خواهند و به دنبال حل مسائل کشور است و آرمان خواه است. آقای دانشجو که به دنبال حل مسائل کشور هستید، موضع گیری هم می کنید، برنامه هم می گذارید، در تریبون دیدار دانشجویی در برابر رهبری سؤالات ات را طرح می کنید، سمت سؤالات و نکات خودت را به سمت دانشگاه ببر، چرا چون دانشگاه را با خودت همراه کن. اگر از این زاویه به آن نگاه کنیم، چه اتفاقی می افتد، اینکه من اگر قرار باشد مشکلات کشورم را حل کنم، اصلاً مشکلات عمومی ام را حل کنم، ایرادهایی که در فضاهای عمومی و اجتماعی کشور خودمان داریم، باید از خودم شروع کنم. من فعال دانشجو اگر در دانشگاه فقط مصر باشم که فلان بحث سیاست خارجی حل شود یا فلان موضوع اقتصادی ام حل شود اما این دیدگاه گفتمان حاکم در دانشگاه نباشد، قطع به یقین جامعه با شما همراهی نمی کند.

سؤال : یعنی شما معتقد هستید که این باید از طریق همان اقلیت های اثرگذار اتفاق بیفتد؟

عباسی مهر : این نقطه آغاز آن است. حالا برای ایجاد این فضا حتماً باید تسهیل گری اتفاق بیفتد. حتماً باید موانع برداشته شود که هرچند ما اینجا به این قائل هستیم که اتفاقاً نسل هایی که در درون دانشگاه بیشتر جنگیدند برای تحقق مسائل خودشان و موانع بیشتری داشتند، نسل پخته تر، قوی تر و مؤثرتری شده اند. مصداق آن جنگی است که اشاره کردم. ولی ما می گوییم نه، بالاخره ما در جمهوری اسلامی این دانشگاه دانشگاهی است که باید بستری برای این فعالیت ها باشد، من باید شرایط را فراهم کنم. ولی من تصدی گری نباید انجام بدهم.

سؤال : اصلاً تصدی گری نیست. مثلاً فرض کنید اینکه شما مستقیماً به اسم نهاد بگویید من کرسی آزادانه می خواهم برگزار کنم، به نظر من خیلی بی مزه است. غیر مستقیم به قول شما تسهیل گری اتفاق بیفتد، به قول شما این گفتمان را از طریق همین گروه های اقلیت فعال کنیم؟

عباسی مهر : حالا از این زاویه تأکید ما در سال های متوالی بر این بوده است، عرصه فراهم است، بیایید وسط و ریسک کنید، وارد بحث و نقل شوید، موانعی نیست، بعضی جاها موانع ذهنی است، بعضی از جاها تردید و ترس انتزاعی است و واقعیتی ندارد. اگر هم موانعی باشد تو به راحتی می توانی از آن عبور کنید اتفاقاً با همین موانع خیلی بهتر هم نتیجه می گیرد و جذابیت های برنامه ات بیشتر می شود. نکته اینجا است که نگاه فضای عمومی دانشگاه جریان اقلیت تأثیرگذار و فوق العاده مؤثر که بعضی از جاها کارهای بزرگی کرده است، هنوز به سمت دانشگاه نیست. یعنی وقتی من می روم سهم فعالیت های بچه ها را که بیرون می آورم می بینم اکثریت ناظر به بیرون دانشگاه است و یک بخش کمی از آن ناظر به داخل دانشگاه است. نمونه بحث جنگ غزه، ببینید چند تا برنامه ناظر به بیرون است، چند تا برنامه ناظر به درون دانشگاه است. چقدر فضای عمومی دانشگاه من درگیر این موضوع شده است که موضوع مهمی است. معادلات منطقه خیلی از مسائل را تحت تأثیر خودش قرار داده است. سر قضیه ناترازی ها چند تا برنامه در دانشگاه ما داریم برای ناترازی و چند تا موضع گرفته ایم، نسبت به مجلس و دولت، درخصوص ناترازی ها، اینجا این تأکید رهبری مکمل این دیدگاه من است. من اگر همه این چیزها را فراهم کنم اما نگرش ها را درست نکنم، دانشگاه من روزبه روز قشری تر می شود، پاشنه آشیل دانشگاه متعهد، پیشران و فعال قشری گرایی است. شما دارید شواهد و قرائن این قشری گرایی را می بینید. آقای قاسمی در لفافه گفتند ولی من آشکارتر عرض می کنم، مشهود است و در عینیت می بینیم. چه ابزاری می تواند این را تغییر بدهد، یک سیاست ها است که این سیاست ها مشخص است، دو امکانات و ظرفیت ها است، با همه اقتضائات اش باید برای بچه ها فراهم شود. اما مهمتر از آن، نیرویی است که باید وسط میدان بیاید. هرچند اگر کسی، گروهی، جریانی، مجری، از دولتی یا غیر دولتی در این مسیر بیاید و سنگ اندازی کند، قطعاً دارد به آینده کشور و انقلاب و آینده مردم خیانت می کند. در دوره هایی دیدیم که دانشگاه ما رفت به سمت قشری گرایی، دانشگاه مطلوب چیست، دانشگاهی است که بچه ها در آن خوش باشند و نشاط در آن باشد. ما یک نشاطی داریم که مثلاً می گوییم نشاط عمومی. یعنی ما باید بگوییم نشاط من چیست، نشاط من این است که وقتی صبح کتاب می خوانم، ظهر موضع می گیرم و یک حرفی می زنم، مطالبه ای که مطرح می کنم، به نتیجه می رسد، اثر بعدی اش در سفره مردم، در سیاست خارجی کشور، در مشکلات مردم در حوزه بهداشت و درمان وقتی خودش را نشان می دهد، می شود نشاط واقعی و افتخار کردن. این باعث می شود که من در همان مسیر با اهتمام بیشتر جلوتر بروم.

سؤال : پس یعنی شما معتقد هستید الان یکی از مهمترین چالش ها حرکت دانشگاه ها به سمت قشری گرایی و یکی از اولویت ها تغییر این مسیر است؟

عباسی مهر : بله و متأسفانه این خط مرموز فرای دولت ها، این نگاهی که متأسفانه در فضای دانشگاه ما است، همان نگاهی که ایشان گفتند. در برخی از اعضای محترم هیئت علمی ما است که بعضی از آنها در جاهایی مسئول شده اند، تعارف هم نداریم……..

مستقیماً گفته اند، گفته اند که یعنی چه باید در دانشگاه از این حرف ها زده شود، بگذارید بچه ها خوش باشند و وارد این مسائل نشوند. پشت این خط را ما تضعیف کنیم، خطوط دیگر را فعال کنیم. بله دانشگاه منظومه ای می شود گفت تنوع دیدگاه و نگرش ها است، در این دانشگاه باید تخاطب اتفاق بیفتد، مانع تخاطب چیست، وقتی که این فضا را تسهیل نمی کنید، چیزهای دیگر را فعال می کنید، معلوم است که جنس مطالبات دانشگاه پایین تر به یک نقطه ای می رسد که یک متخصص وقتی از بیرون نگاه می کند می گوید عجب دانشگاه بزرگی که من می شناسم جزء دانشگاه برتر کشور است، نظام مطالبات می شود نظام مطالبات درجه دهی . این ریشه اش فقط در یک نقطه تا یک جایی نیست، فقط در کرسی آزاد اندیشی نیست، کرسی آزاد اندیشی یک بخشی از این ماجرا است. یک برنامه دانشجویی یک بخشی از ماجرا است. من به آن نقاط کانونی کار دارم، نقاط کانونی من کجا است، نقاط کانونی من خوابگاه ها است، نقاط کانونی من کف دانشگاه است. اگر در دانشگاه من ۷۰ درصد از برنامه های یک تشکل دانشجویی، کانون فرهنگی، انجمن علمی متمرکز به کف دانشگاه شود، با ادبیات فاخر، با تسلط، با تخصص، با فناوری های نو، این اتفاق بیفتد، بدنه این دانشگاه با تو همراه شود، آن وقت نشدنی ترین اتفاقات رقم می خورد. آقا مصداق آن را نداریم، سال ۷۶ نداشتیم، سال ۸۴ نداشتیم، اینها نمونه هایش است، از کجا نشأت گرفت، غیر از این است که دانشگاه نشأت گرفت. این آن افقی است ک مقام معظم رهبری دارد دنبال می کند. می گوید من که بعنوان رهبری مطالبه ای را مطرح می کنم، تصری مطالبه من از کجا باید اتفاق بیفتد، غیر از دانشگاه و حوزه است، بله. خب شما دارید حرف من را می زنید اما دانشگاه این مطالبه را دنبال نمی کند. چرا این حرف را درون دانشگاه نمی زند، ارتباط شما در درون دانشگاه با همدیگر چگونه است. آیا تو به دنبال تأثیرگذاری بیشتر در کف دانشگاه هستی یا نیستی؟

سؤال : اینجا ما یک اختلاف سیاستگذاری و یک اختلاف نگاه و دیدگاه داریم درست است، آنچه که مثلاً در حوزه تصمیم گیری در دولتاتفاق  بیفتد با آنچه که از سمت رهبری مطرح می شود؟

عباسی مهر : به جرأت عرض می کنم بله. من به بعنوان مسئولی که در این حوزه هستم دارم نگاه می کنم، بعنوان یک کارشناسی که مدت طولانی بوده است که در دانشگاه بوده ام. ما در دوره هایی افرادی داشتیم که مستقیماً و عامدانه به دنبال تضعیف این نوع نگرش و دانشگاه بودند. وقتی رهبری در یک دوره ای می گوید خدا لعنت کند آنهایی که می خواهند فضای دانشگاه را غیر سیاسی کنند، این نشان از این دارد که یک اراده ای وجود دارد و دارد در برابر این اراده می جنگند. اصلاً یکی از فلسفه های برگزاری این جلسه دقیقاً حفظ این جریان است و رهبری به این قائل است. درکنار آن یک چیزی را از خود بچه ها می خواهد. اصل کرسی، اصل برنامه برگزار کردن یا هر چیز دیگری خطاب مستقیم بچه ها هستند. البته این به معنی این نیست که بنده نسبت به این موضوع مسئولیت ندارم، همه مسئول هستیم، وظیفه من صیانت از این فضا است، وظیفه من حمایت از این فضا است، وظیفه من این است که شرایطی فراهم کنم که این بچه ها بتوانند بهتر از گذشته فعالیت کنند و این هم اصلاً قابل انکار نیست.

سؤال : آقای فیروزآبادی، چون شما دبیر پیشین جنبش عدالتخواهی دانشجویی بودید، به نظر می رسد این عدالتخواهی یا این مطالبه گری، اگر بخواهیم عامیانه تر راجع به آن صحبت کنیم، با توجه به صحبت های آقای عباسی مهر، باید یک بخش مهمی از آن متمرکز شود به داخل خود دانشگاه ها یعنی این فضا باید در دانشگاه ها شکل بگیرد بعنوان یک اولویت. دغدغه ایشان این است که الان دانشگاه ها به سمت قشری گری دارند حرکت می کنند و یک تفاوت دیدگاهی اساساً نسبت به حوزه تصمیم گیری و آنچه که وجود دارد، به وجود آمده است. شما راه حل را چه می دانید، اساساً از طریق جنبش ها می شود این مسئله را حل کرد، اول خود مسئله دانشگاه حل شود تا این بتواند ریزش کند در بیرون از دانشگاه؟

فیروزآبادی : به نظر من ما همین مسیر مقام معظم رهبری را طی کنیم با خود تشکل ها صحبت کنیم. حتماً ما این قید نگاه را از گذشته داشته ایم، همینطور که اشاره کردند و زمانی حضرت آقا هم فرمودند خدا لعنت کند کسانی که می خواهند دانشگاه غیر سیاسی باشد، این نگاه از گذشته بوده است و ممکن است هنوز هم باشد. گفتگوی ما با تشکل های دانشجویی است و از منظر بحثی که انجام شد، من می خواهم یک نکته مهم را تأکید کنم اینکه ما باید باور کنیم و عزیزان نسل های جدیدتر باید باور کنند که کار تشکل دانشجویی ذاتاً یک کار فکری است. درست است تشکل تجمع هم می گذارد، همایش هم می گذارد، سخنرانی هم می گذارد، اما پایه کار تشکل دانشجویی یک کار فکری است. یعنی باید حرفی داشته باشد، حرف اش عمیق باشد، بتواند این حرف را بزند، بتواند از این حرف دفاع کند. اصل حرفش چیست، نگاهی که برای آینده کشور دارد، یک قله ای است که احساس می کند باید پیموده شود توسط کشور و مردم تا به آن برسیم و آینده کشور خوب شود. اگر ما این مطلب را جا بیندازیم، چند مطلب مهم ذیل این ایجاد می شود. اولین آن که امروز حضرت آقا خیلی صریح و خیلی ملموس فرمودند، دانشگاه توسط تشکل های ما باید پر شود از جلسات گفتگو و صحبت. که امروز هم آقا فرمودند هم خودشان جلسه اندیشه ورزی بگذارند، با هم صحبت کنند، آراء داشته باشند، از بزرگ ترها مشورت بگیرند. یعنی واقعاً به یک فهم اعتقاد و یک مطلبی را عمیقاً باور داشته باشند تا بتوانند دنبال کنند. این مطلب اول، یعنی پر شدن دانشگاه از جلسات گفتگو، چه درون تشکل ها و چه بیرون آن. دومین مطلب ادامه این یک دیدگاهی تولید می شود، یک باوری تولید می شود. امروز از آقا سؤال فرمودند که شما از جوان گرایی عقب نشینی کردید، آقا فرمودند من عقب نشینی نکرده ام به شرط اینکه شما استقامت داشته باشید. یعنی این حرف انقلابی که یک روز زدید از این حرف کوتاه نیایید، این مطلب دوم است، یعنی باید تشکل به حرفی که می رسد پای آن بایستد، من می خواهم تعبیر آقای قاسمی را یک مقدار توضیح بدهم، همان مسئولیت پذیری، پای یک حرفی ایستادند، مسئولیت یک چیزی را پذیرفتن، یک لوازمی دارد. من مثال فوتبالی می زنم، کسی که در میدان فوتبال بازی می کند با تماشاچی روی سکو فرق می کند. یکی از مهمترین فرق های آنها این است که اولاً آن کسی که در میدان است، تا دقیقه ۹۰ بازی می کند، هیچ وقت ناامید نمی شود، تا سوت پایان نخورده است، حتی اگر تیم اش عقب باشد، تلاش می کند تا جبران کند، این اولین ویژگی است، یعنی کسی آرمان دارد و هدف دارد، همیشه تلاش می کند. دوم کسی که در میدان است ممکن است بالاخره بازی است دیگر، ضربه دارد، آسیب دارد، آماده است که هزینه ای پرداخت کند. تماشاچی روی سکو، بعضی از مواقع ۱۰ دقیقه قبل از پایان بازی احساس می کند نتیجه تمام شده است بازی را ول می کند و می رود و مهمتر اینکه هزینه ای پرداخت نمی کند، آنجا نشسته است و بالاخره بازی یا می برد یا می بازد. سه و چهار و پنج می شود این مثال را توسعه داد، ما باید تشکل ها در مطلب دومی که می خواهم عرض کنم این است که مسئولیتی که می پذیرند یک بازیکن وارد عرصه بشوند نه عین یک تماشاچی ، مثل یک صاحبخانه دل بسوزانند نه مثل یک میهمان و این باز در عمل کردن ، در جدیت ورزیدن مثل مثلا این جمله ای که از شهید عزیز حاج قاسم سلیمانی هست که مثلا من نمک در چشمانم ریختم شبهایی بیدار ماندم که یک کاری دنبال شود این حس باید برای پیگیری در تشکل دانشجویی باشد ، مطلب بعدی که آقای عباسی هم اشاره فرمودند بالاخره امروز هم آقا البته فرمودند امروز در خلال صحبت ها که آقا فرمودند یک عزیزی از وسط جمعیت مثلا صدا زدند که مثلا نمی گذارند ، یا مانع می شوند ، آقا فرمودند بر این ها باید فائق بیایید ، طبیعی است که بالاخره فضای یک مسئول دانشگاه با فضای تشکل دانشجویی فرق می کند فضای یک مثلا عزیزی که در نهاد امنیتی مسئولیت دارد با فضای تشکل دانشجویی فرق می کند ، این ها مسئله های واقعی است زمان ما هم بوده زمان الان هم هست آینده هم خواهد بود ، جزء مسائل تشکل است تشکل نباید فکر کند که این ها را یک کسی برای او حل می کند تا او کار کند ، این ها جزء مسائل است که باید برای آن فکر و تدبیر کند تعامل کند یک جایی ایستادگی و یک جایی مدارا کند تا بتواند پیش برود این هم به نظرم مطلب سومی است که مهم است ، مطلب چهارم این است که ما باید این محورهایی که تشکل ها به آن می پردازند که امروز هم اقا تذکر فرمودند مسائل اصلی کشور باشد ، یعنی من هم اول عرض کردم جنبش دانشجویی همیشه در مهم ترین مسائل کشور ما حضور فعالانه داشته الان هم می تواند مسائل اصلی کشور را متن دانشگاه بیاورد مسائل اصلی به نظر من در راس آن همین افقی است که برای ملت ایران است یعنی ما از یک طرف نگاه انقلاب اسلامی ، نگاه حضرت آقا این است که بالاخره ملتی که از نظر منابع طبیعی بیشتر از جمعیتش از دنیا برخوردار است از نظر سرمایه انسانی جایگاه خوبی دارد از نظر جایگاه جغرافیایی در دنیا برتر است این ملت شایسته است و حقش است که یک ملت قدرتمند در دنیا باشد این یک نگاه است ، یک نگاه دیگر هم این است که نه ما می توانیم برویم زیر بلیت ملت هایی که یک روز قدرتمند شدند انجام بدهیم یک نگاه می گوید ما یک روزی بعنوان مسلمان ها در دنیا تمدن برتر بودیم حالا غربی ها تلاش کردند جلو افتادند ما میتوانیم به آن برسیم ؟ یک عده می گویند نه دیگر تمام شد و من می خواهم بگویم این می تواند محور اصلی باشد و مسائلی که ذیل این تعریف می شود .

سوال : بعنوان جمع بندی و مصداقا چون بحث مذاکره که مسئله روز هم هست و در جلسه هم مطرح شده الان مشخصا در صحبت هایی که امروز شد آیا جنبش دانشجویی زمانی که صحبت از این می شود که مذاکره فایده ای نخواهد داشت و گره را کورتر می کند آیا راه حل جایگزینی هم ارائه می کردند ؟

قاسمی : این موضوع در فرمایشات رهبری هم اشاره شد جریان دانشجویی هم به این رسیده ، این که اساسا می گوید مذاکره برای چیست ؟ برای این که تحریمی برداشته شود ، این تحریم الان کم کم وقتی نگاه می کنید به مرور دارد بی اثر می شود در بسیاری از موارد که تحریم وجود داشته این خاصیت این فضا وقتی شما دور نگه داشته باشید از یک امکانی ، به مرور تلاش می کنید برای آن به هر میزان که ما تلاش کردیم آن بی اثر شده ، اگر می خواهیم مذاکره هم داشته باشیم ، اولا باید مذاکره خوب داشته باشیم ، روش آن این است که ما بتوانیم دانشگاه را به نقطه ای برسانیم که بی نیاز باشیم از خیلی از مسائل بتوانیم مسائل کشور را بر اساس آن دنبال کنیم اگر مذاکره هم می خواهد اتفاق بیفتد حول آن شکل بگیرد که البته تجربه مذاکره اخیر مذاکره گذشته نشان داد که مذاکره نتیجه نداد و ما مشکل مان را باید خودمان حل کنیم .

سوال : آقای عباسی بفرمایید :

عباسی : فقط من فراموش کردم در ابتدای عرایضم بگویم که اکثریت افراد حاضر در این جلسه و این دیدار بچه هایی بودند که از قبل آن فراخوان ثبت نام قرعه کشی شدند و حضور پیدا کردند و یک نکته هم بعنوان نکته پایانی و آخرم اگر امروز ما آرمان خواهی را در اوج در مقام معظم رهبری می بینیم این ریشه اش در باورها و اعتقادات ایشان است و جنبش دانشجویی در مواقعی بسیار خوب پیشران بوده که ورای همه مطالعات و تجربه ها و رفع موانع باورهای عمیق اعتقادی و دینی داشتیم .