به گزارش “پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران”، یک اصل معروف می‌گوید:«حمله بازی‌ها را می‌برد، اما دفاع جام‌ها را فتح می‌کند.» اما آیا این گزاره در لیگ قهرمانان، معتبرترین رقابت جام باشگاهی اروپا، صدق می‌کند؟

پیروزی مجموع ۶-۳ رئال مادرید مقابل منچسترسیتی در دور پلی‌آف جدید این رقابت‌ها در ماه گذشته، باعث شد این تیم برای بیست‌وهشتمین سال پیاپی به مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان صعود کند.
با توجه به شجره‌نامه بی‌نظیر رئال مادرید -رکورددار ۱۵ عنوان قهرمانی و حضور در مرحله نیمه‌نهایی در هر چهار دوره گذشته- چندان تعجب‌آور نیست که این تیم بار دیگر تا فینال پیش برود و در ۳۱ می در مونیخ، برای سومین بار در چهار فصل، جام را بالای سر ببرد.

با این حال، موفقیت در سطح اروپا -اگرچه به نظر اجتناب‌ناپذیر می‌رسد- برای مادرید به‌ندرت ساده بوده، حتی اگر آن‌ها توانسته باشند در دیدار برگشت پلی‌آف لیگ قهرمانان، با خیالی آسوده از سد منچسترسیتی بی‌دندان عبور کنند.

حضور رئال در پلی‌آف نتیجه‌ای از عملکرد پرنوسان آن‌ها در فاز جدید لیگی این رقابت‌ها بود؛ تیمی که پس از سه شکست در هشت دیدار، در رده یازدهم جدول ۳۶ تیمی قرار گرفت.

آن دیدار با سیتی همچنین ششمین دیدار دوجانبه رئال در لیگ قهرمانان بود که از زمان بازگشت کارلو آنچلوتی برای دومین دوره مربیگری در تابستان ۲۰۲۱، دست‌کم هفت گل در آن به ثمر رسید.

برتری فردی، همراه با توانایی بی‌نقص در بیرون آمدن از چالش‌های پی در پی بدون آسیب، به سرعت به نشان تجاری رئال مادرید در اروپا تبدیل شده است. از سال ۱۹۹۲، زمانی که جام اروپا به نام لیگ قهرمانان بازتعریف شد، تنها شش تیم توانسته‌اند این رقابت را با میانگین بیش از یک گل خورده در هر بازی فتح کنند. پنج مورد از این تیم‌ها، تحت هدایت ویسنته دل‌بوسکه، زین‌الدین زیدان و آنچلوتی در رئال مادرید بوده است.

بنابراین، پیش از دیدار رفت مرحله یک‌هشتم نهایی مقابل رقیب سنتی، اتلتیکو مادرید، پرسشی وجود دارد: چه چیزی رئال مادرید را در این رقابت خاص می‌سازد؟ و اگر چیزی در این میان باشد، موفقیت پایدار آن‌ها چه چیزی درباره تاکتیک‌های فوتبال در مراحل حذفی به ما می‌آموزد؟

به‌جز ارزش سرگرمی دیدارهای رئال مادرید مقابل منچسترسیتی -که در هشت دیدار طی چهار فصل گذشته ۳۴ گل به همراه داشته‌اند- رویارویی‌های مربیگری کارلو آنچلوتی با پپ گواردیولا، تقابلی ایدئولوژیک را به نمایش می‌گذارد و به درک رویکرد منحصربه‌فرد تیم اسپانیایی در پیروزی در بازی‌های حساس لیگ قهرمانان کمک می‌کند.

در حالیکه گواردیولا به دنبال کنترل است و ساختار جمعی تیمش را با تنظیم دقیق موقعیت بازیکنان برای ایجاد برتری عددی تغییر می‌دهد، آنچلوتی ترجیح می‌دهد به ستاره‌های هجومی‌اش آزادی بیشتری برای همکاری بدهد. این رویکرد می‌تواند به موقعیت‌های غیرمتعارف  و گاهی خطرناک منجر شود، زیرا بازیکنان تصمیمات خودشان را دارند اما اغلب به ستاره‌های رئال اجازه می‌دهد فضای بیشتری برای مانور داشته باشند.

در دیدار رفت در ورزشگاه اتحاد، منچسترسیتی با پنج مدافع میانی به میدان آمد تا به‌آرامی توپ را به جلو ببرد. همان‌طور که از تصویر زیر مشخص است، دو نفر از این مدافعان یعنی یوشکو گواردیول و مانوئل آکانجی از پست دفاع کناری به داخل می‌آمدند، در حالی که جان استونز سعی داشت در فضای بین مهاجمان رئال، کیلیان امباپه و وینیسیوس جونیور، و هم‌تیمی‌های خط میانی‌شان، صاحب توپ شود.

سیتی تقریباً همیشه در هنگام پاسکاری به سمت جلو برتری عددی داشت و توانست به‌راحتی خط فشار اول رئال را پشت سر بگذارد. هنگامی که توپ به استونز می‌رسید، سیتی تلاش می‌کرد خط میانی چهارنفره رئال را به پیش‌روی و فشار دعوت کند تا فضایی پشت سر آن‌ها برای بازیکنانی مثل کوین دی‌بروین و فیل فودن باز شود.

ساختار سیتی عموماً خوب عمل کرد و به آن‌ها کمک کرد مالکیت توپ را در اختیار داشته باشند. این رویکرد به سیتی کمک کرد تا با یک پاسکاری روان، حرکت گل اول خود را شکل دهند، اما احساس می‌شد تیم گواردیولا نمی‌توانست به‌اندازه کافی سریع توپ را به جلو ببرد.

از سوی دیگر، ساخت بازی رئال بیشتر از نوع بداهه بود و با هدف مختل کردن ساختار دفاعی سیتی از طریق غالب شدن بر آن‌ها در برخی از طرف‌های زمین انجام شد. پس از ۱۰ دقیقه، تیبو کورتوا، دروازه‌بان، حمله‌ای را آغاز کرد. فشار تهاجمی سیتی این دروازه‌بان بلژیکی را وادار کرد توپ را به چپ و به مدافع میانی رائول آسنسیو پاس دهد، و آسنسیو نیز دوباره به چپ و به فرلان مندی پاس داد. با رسیدن توپ به پای دفاع چپ، سه هافبک میانی رئال به آن سمت هجوم بردند تا از مندی حمایت کنند.

او پاسی در امتداد خط داد که جود بلینگام آن را دریافت کرد، از دو بازیکن عبور کرد و با حفظ مالکیت فرار کرد. اکنون پنج بازیکن رئال اطراف توپ جمع شده بودند و بازیکنان حریف را به سمت خود کشیدند و خط دفاعی سه‌نفره سیتی را در معرض خطر قرار دادند.

توپ به وینیسیوس جونیور رسید که با چرخشی جادویی از روی پای روبن دیاس رد شد، سپس با پاسی امباپه را پیدا کرد و پنج بازیکن سیتی را پشت سر گذاشت.

توجه داشته باشید که مهاجم فرانسوی چگونه زود حرکت خود را در سمت مخالف همراه با رودریگو آغاز کرد؛ این نشان‌دهنده قصد رئال برای بهره‌برداری سریع از فضایی است که با جابه‌جایی به یک سمت زمین ایجاد شده بود.

هرچند ساختار رئال کمتر منظم بود، اما بازی تهاجمی روان و انتقال‌های سریع آن‌ها باعث شد شانس‌هایی با ارزش کل ۳.۳ گل مورد انتظار (xG) در این دیدار ایجاد کنند. این بیشترین میزان برای هر تیم میهمان در اتحاد از زمان آغاز جمع‌آوری داده‌های اوپتا در فصل ۲۰۱۷-۱۸ بود. اکثر این فرصت‌ها از حرکت‌های غیرقابل‌پیش‌بینی، بازی ترکیبی سریع و جمع شدن در یک سمت پیش از تغییر جهت بازی به دست آمد.

باز هم، حرکت از کورتوا آغاز شد و به سمت چپ رئال رفت، به سمت بلینگام که در فریم اول به سمت توپ حرکت کرد و دیاس را از موقعیتش خارج کرد. امباپه توپ را دریافت کرد، سپس تلاش کرد پاسی به داخل زمین برای رودریگو بفرستد، اما انحراف توپ آن را بازگرداند. ناگهان، رئال با هجوم مثبت بازیکنانش به جلو (فریم سوم) برتری عددی بزرگی به دست آورد. دفاع سیتی کشیده شد و رودریگو فوراً به سمت دیگر زمین حرکت کرد. ارسال نهایی از امباپه صورت گرفت اما فدریکو والورده از پست دفاع راست با شلیکی قدرتمند، ضربه‌ای را با فاصله چند سانتی‌متر از کنار دروازه به بیرون زد؛ این نشان‌دهنده استفاده هوشمندانه رئال از عرض زمین برای ایجاد فضا در سمت کم‌فشار برای حملات بازیکنانشان است.

«بزرگ‌ترین قدرت ما این است که مربی راهی پیدا می‌کند تا بسیاری از بازیکنان با آزادی بازی کنند»، جود بلینگام پس از تساوی ۱-۱ رئال در اتحاد مقابل سیتی در آوریل گذشته به شبکه تی‌ان‌تی اسپورتس این جملات را گفت، زمانی که آن‌ها با پیروزی در ضربات پنالتی پس از تساوی ۴-۴ در مجموع، راهی نیمه‌نهایی شدند. «برخی تیم‌ها با سبک پاسکاری و الگوهای بازی ساختاری‌تر عمل می‌کنند، اما یکی از نقاط قوت ما این است که بسیار بداهه عمل می‌کنیم.»
به‌ویژه در این فصل، با اضافه شدن سرعت ترسناک امباپه در خط حمله، تکیه بر قدرت بازیکنانشان در ضدحملات کاملاً منطقی به نظر می‌رسد.

بازی با چنین سبکی همیشه تضمین‌کننده موفقیت نیست و تیم‌ها توانسته‌اند زمانیکه این تیم بیش از حد روی حملات متمرکز می‌شود، به گل هم برسند.

اگرچه هر دو گل دریافت‌شده در شکست ۲-۱ مقابل رئال بتیس در روز شنبه از موقعیت‌های ثابت یعنی یک کرنر و یک پنالتی به ثمر رسیدند، اما باز هم لحظاتی وجود داشت که رئال از نظر دفاعی به‌طور شگفت‌‌انگیزی آسیب‌پذیر به نظر می‌رسید.

روی پنالتی‌ای که دریافت کردند، مدافعان میانی آنتونیو رودیگر و داوید آلابا در یک خط عمودی قرار داشتند در حالی که وینگر بتیس، خسوس رودریگز، با سرعت به سمت دروازه پیش تاخته بود. پس از تلاش برای بازگشت، رودیگر با خطای ناشیانه‌ای پنالتی را به حریف داد.

تیم گواردیولا در می ۲۰۲۳ با پیروزی ۴-۰ در منچستر در دیدار برگشت نیمه‌نهایی، تیم آنچلوتی را درهم شکست و با نمایشی بی‌رحمانه و منظم، هرگونه ضدحمله‌ای را مسدود کرد و تنها هفت شوت در طول ۹۰ دقیقه به سمت دروازه آن‌ها شلیک شد.

تاکنون در این فصل، سرعت و نفوذ بارسلونا در ساخت بازی، در دو نوبت -شکست‌های ۴-۰ و ۵-۲- برای رئال بیش از حد چالش‌برانگیز بوده و آنچلوتی در برقراری تعادل بین ساختار دفاعی محکم و خط حمله پرستاره با دشواری مواجه شده است.

البته، رئال برای حفظ موفقیت شگفت‌انگیزش در اروپا به لحظات درخشان فردی و شانس‌های خوب نیاز داشته است. مثلاً، هت‌تریک سریع کریم بنزما در دور یک‌هشتم نهایی سال ۲۰۲۲ مقابل پاری‌سن‌ژرمن که بازی را برگرداند، یا گل‌های بی‌نظیر با ضربه قیچی کریستیانو رونالدو و گرت بیل در مرحله یک‌چهارم نهایی و فینال که به کسب سیزدهمین عنوان قهرمانی در سال ۲۰۱۸ منجر شد.

در دراماتیک‌ترین پیروزی مقابل سیتی، در نیمه‌نهایی سه سال پیش، پیش از آنکه دو گل رودریگو در وقت‌های تلف‌شده، پیروزی مجموع ۶-۵ را برای آن‌ها به ارمغان آورد، مهارت‌های باورنکردنی وینیسیوس جونیور و بنزما در یک سمت، عملکرد دروازه‌بان و از دست دادن موقعیت‌های شگفت‌انگیز در سمت دیگر دیده شد.

با این حال، تعداد کمی از تیم‌ها تا این حد بر بازیکنان بیش‌فعال و شخصیت‌های خستگی‌ناپذیر از دفاع تا حمله ساخته شده‌اند. تخصص وینیسیوس جونیور و رودریگو در نبردهای تک‌به‌تک، سرعت امباپه، توانایی بلینگام در پیروزی در دوئل‌ها و زدن گل‌های حساس، و استقامت بی‌پایان والورده: آنچلوتی گروهی از بازیکنان را در اختیار دارد که به‌دقت برای توانایی جمع شدن، پاسکاری، دریبل‌زدن و نبرد برای رهایی از فضاهای کوچک و سپس هجوم به جلو و دقت در مقابل دروازه انتخاب شده‌اند.

البته، گاهی اوقات اوضاع به‌هم‌ریخته می‌شود؛ روزهایی که مقابل دروازه ناموفق هستند، پاس‌های نادرست و ضعف‌های فردی مورد انتقاد قرار می‌گیرند. با این وجود، تعقیب ترنت الکساندر آرنولد، مدافع راست لیورپول -بازیکنی که در این فصل لیگ برتر بیش از هر بازیکن دیگری توپ را از دست داده، اما با یک پاس می‌تواند بازی را باز کند- نشانه دیگری از تعهد رئال به رویکرد همه‌یا‌هیچ خود است.

این تیم رئال مادرید، مظهر تیمی است که با رها کردن خلاقیت و فردیت خطرناک‌ترین فوتبالیست‌های جهان، به دنبال فتح قله‌های افتخار است. حتی اگر در این مسیر، فضاهایی در خط دفاعی خالی بماند و گلی دریافت کنند، اگر به ستاره‌های بی‌بدیل رئال مادرید کمک کنند تا به افتخار برسند، این ریسک‌ها ارزشش را دارند.

منبع: اتلتیک