جایزه قند پارسی چرا به علیرضا قیامتی رسید؟
جایزه قند پارسی چرا به علیرضا قیامتی رسید؟

پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران به نقل از خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: در دهمین همایش بزرگ لندن به مناسبت روز جهانی زبان مادری و پاسداری از زبان پارسی، که روز یکشنبه ۱۶ فوریه در دانشگاه وستمینستر در بریتانیا برگزار شد، جایزه جهانی قند پارسی در لندن به علیرضا قیامتی از ایران […]

پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران به نقل از خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: در دهمین همایش بزرگ لندن به مناسبت روز جهانی زبان مادری و پاسداری از زبان پارسی، که روز یکشنبه ۱۶ فوریه در دانشگاه وستمینستر در بریتانیا برگزار شد، جایزه جهانی قند پارسی در لندن به علیرضا قیامتی از ایران و پروفسور اخلاق آهن از هند تعلق گرفت.

به همین مناسبت با قیامتی گفتگوی کوتاهی داشتیم:

* آقای قیامتی درباره جایزه قند پارسی صحبت کنیم.

این جایزه مدت ۱۰ سال است که توسط دوستداران فرهنگ فارسی از کشورهای مختلف از جمله افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان، هند، پاکستان، ایران و بریتانیا برگزار می‌شود. هر سال به مناسبت پاسداشت زبان مادری، این جایزه به افراد برجسته‌ای که در این زمینه فعالیت کرده اند اهدا می‌گردد. سال گذشته این جایزه به خانم گلرخسار، شاعر تاجیک تعلق گرفت و امسال به آقای پروفسور اخلاق آهن از هند و من از ایران اعطا شد. این مراسم در دانشگاه وستمینستر لندن برگزار می‌شود.

* چه فعالیتی باعث اهدای این جایزه به شما شد؟

دوستانی که این جایزه را اهدا کردند، تلاش‌های اندکم را شایسته دانسته‌اند. خودم احساس نمی‌کنم شایسته این جایزه هستم، اما تصمیم آنها را پذیرفته‌ام. به نظر می‌رسد ملاک‌های آنها بیشتر بر اساس پژوهش، تلاش و پیگیری در راستای پاسداری و زنده نگه‌داشتن زبان فارسی و فرهنگ ما بوده است.

شاید فعالیت‌های من در حوزه زبان فارسی و همچنین بحث تمدنی ایران و ایرانشهر باعث توجه بیشتر به من شده باشد. همکاری‌های من با بنیاد مطالعات مرکزی در سمرقند، انستیتو رودکی تاجیکستان، اتحادیه نویسندگان تاجیکستان، انجمن هرات و مولانای کابل نیز در این زمینه مؤثر بوده است.

* پس گستردگی فعالیت شما مورد نظر اهداکنندگان این جایزه بوده است؟

یکی از شاخصه‌های این جایزه تلاش برای خدمت به همه فارسی‌زبانان است و نه فقط مردم یک کشور. سخنرانی‌های متعددی در سمرقند، بخارا، خوارزم، کولاب، خجند و دوشنبه داشته‌ام و مقالاتم در مجلات مختلف منتشر شده است. به نظر می‌رسد این فعالیت‌ها انگیزه‌ای برای دوستان بوده تا کارهای من را چشمگیر بدانند.