به گزارش خبر فوری، این مرد ۷۴ ساله، که به اتهام همدستی در قتل دیپلمات‌های آمریکایی و اسرائیلی در سال ۱۹۸۷ به حبس ابد محکوم شده بود، ساعاتی قبل زندان لانمزان را ترک کرد و به بیروت رفت. اما جرج عبداله کیست و چه کرد؟ جرج عبدالله کیست؟ جرج ابراهیم عبدالله در ۲ آوریل ۱۹۵۱ در […]
به گزارش خبر فوری، این مرد ۷۴ ساله، که به اتهام همدستی در قتل دیپلمات‌های آمریکایی و اسرائیلی در سال ۱۹۸۷ به حبس ابد محکوم شده بود، ساعاتی قبل زندان لانمزان را ترک کرد و به بیروت رفت. اما جرج عبداله کیست و چه کرد؟
جرج عبدالله کیست؟
جرج ابراهیم عبدالله در ۲ آوریل ۱۹۵۱ در روستای قبایات در شمال لبنان، در خانواده‌ای مسیحی مارونی به دنیا آمد. او که ابتدا معلم بود، در سن ۱۵ سالگی به حزب ملی‌گرای اجتماعی سوریه پیوست که از ایده «سوریه بزرگ» شامل لبنان و فلسطین حمایت می‌کرد. پس از مجروح شدن در جریان تهاجم اسرائیل به لبنان در سال ۱۹۷۸، او به جبهه خلق برای آزادی فلسطین، یک گروه ضد امپریالیستی به رهبری جرج حبش، ملحق شد. در اوایل دهه ۱۹۸۰، در حالی که لبنان درگیر جنگ داخلی بود، عبدالله گروه «فرکسیون‌های مسلح انقلابی لبنان» را تأسیس کرد، گروهی مارکسیستی، طرفدار سوریه و ضد اسرائیل که مسئولیت چندین حمله در فرانسه را بر عهده گرفت.
دستگیری و محکومیت
عبدالله در ۲۴ اکتبر ۱۹۸۴ در لیون فرانسه دستگیر شد. او به طور غیرمنتظره‌ای به یک پاسگاه پلیس مراجعه کرد و مدعی شد که از سوی مأموران موساد تحت تعقیب است و خواستار حفاظت شد. اما سرویس اطلاعات داخلی فرانسه به سرعت هویت واقعی او را که با نام مستعار عبدالقادر سعدی و با پاسپورت الجزایری فعالیت می‌کرد، کشف کرد. در آپارتمان او در پاریس، اسلحه‌های خودکار و تجهیزات مخابراتی یافت شد. در سال ۱۹۸۶، او به جرم تشکیل گروه و نگهداری سلاح و مواد منفجره به چهار سال زندان محکوم شد. اما در سال ۱۹۸۷، دادگاه ویژه پاریس او را به اتهام همدستی در قتل دو دیپلمات – چارلز ری، وابسته نظامی آمریکا و یاکوف بارسیمانتوف، دبیر دوم سفارت اسرائیل – در پاریس در سال ۱۹۸۲ و همچنین تلاش برای قتل یک دیپلمات دیگر در سال ۱۹۸۴ به حبس ابد محکوم کرد.
یک زندانی سیاسی استوار
گروه «فراکسیون‌های مسلح انقلابی لبنان» که عبدالله یکی از رهبران آن بود، مسئولیت پنج حمله در فرانسه در سال‌های ۱۹۸۱ و ۱۹۸۲ را بر عهده گرفت که چهار مورد از آنها مرگبار بود. این حملات شامل قتل چارلز ری در ۱۸ ژانویه ۱۹۸۲ و یاکوف بارسیمانتوف در ۳ آوریل همان سال بود. عبدالله همیشه خود را بی‌گناه دانسته، اما مسئولیت سیاسی این اقدامات را به عنوان «اعمال مقاومت» در برابر «ستم اسرائیل و آمریکا» پذیرفته است. در دهه ۱۹۸۰، او به اشتباه به عنوان عامل اصلی موج حملات تروریستی ۱۹۸۵-۱۹۸۶ در پاریس، از جمله بمب‌گذاری در فروشگاه تاتی در خیابان رن که منجر به کشته شدن هفت نفر شد، شناخته می‌شد. بعدها مشخص شد که این حملات توسط گروه‌های دیگری انجام گرفته بود.
مبارزه طولانی برای آزادی
عبدالله از سال ۱۹۹۹ واجد شرایط آزادی مشروط بود، اما بیش از ده درخواست آزادی او به دلایل مختلف رد شد. در سال ۲۰۱۳، دادگاه برای اولین بار با آزادی مشروط او موافقت کرد آنهم به شرط اخراج از فرانسه. اما مانوئل والس، وزیر کشور وقت، با این تصمیم مخالفت کرد و آمریکا نیز از این موضع حمایت کرد. هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه وقت آمریکا، در تماس‌های فاش‌شده توسط ویکی‌لیکس، از فرانسه خواست راهی برای جلوگیری از آزادی عبدالله پیدا کند. در فوریه ۲۰۲۵، دادگاه تجدیدنظر پاریس با آزادی او موافقت کرد، اما شرط کرد که او باید غرامت قابل‌توجهی به قربانیان بپردازد. عبدالله، که خود را زندانی سیاسی می‌دانست، از پرداخت غرامت امتناع کرد. با این حال، در ژوئن ۲۰۲۵، وکیل او اعلام کرد که ۱۶,۰۰۰ یورو برای جبران خسارت قربانیان در حساب زندان عبدالله موجود است، هرچند منشأ این پول مشخص نشد.
حمایت‌ها از جرج بالا گرفت
جرج عبدالله در طول سال‌ها مورد حمایت گروه‌های چپ، حزب کمونیست فرانسه و برخی شخصیت‌های برجسته مانند آنی ارنو، برنده جایزه نوبل ادبیات ۲۰۲۲، بوده است. او در چندین شهر فرانسه به عنوان شهروند افتخاری شناخته شده و تظاهرات سالانه‌ای در مقابل زندان لانمزان برای آزادی او برگزار شده است. حامیان او معتقدند که ادامه حبس او نتیجه فشارهای سیاسی آمریکا و اسرائیل بوده و او را «قدیمی‌ترین زندانی سیاسی اروپا» می‌دانند. حتی ژرژ کیژمان، وکیل سابق آمریکا در این پرونده، در سال ۲۰۲۱ اظهار داشت که به عبدالله احترام می‌گذارد و معتقد است که او باید آزاد شود، هرچند او را به دلیل «اعتقادات سرسختانه اما محترمانه» سرزنش کرد که به آزادی‌اش کمک نکرده است. با این حال، تصمیم برای آزادی او واکنش‌های متفاوتی را برانگیخت. اسرائیل این تصمیم را «تأسف‌بار» خوانده، در حالی که لبنان از آن استقبال کرد.
عکس زیر پس از آزادی او گرفته شده است:
