به گزارش “پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران”، فلیک چند چیز از این بازی را هرگز فراموش نخواهد کرد. اول از همه، شروع بازی. در چنین بازی حساسی که حریف، اتلتیکو مادرید قدرتمند بود، نمی‌شود مثل تیم او خواب‌آلود وارد زمین شد. فقط ۲۱ ثانیه گذشته بود که اولین ضربه سر را از قرمز و سفیدها دریافت کردند. ۳۰ ثانیه بعد، دومین ضربه و اولین گل اتلتیکو. در هر دو صحنه، کوبارسی در هوا مغلوب شد. همه این‌ها در ۵۰ ثانیه!

و این پایان ماجرا نبود، چون در دقیقه پنجم، تیم سیمئونه گل دوم را هم زد؛ بعد از یک اشتباه بچه‌گانه از کنده که هر از گاهی یکی از این‌ها دارد و دفاعی بی‌حال که نتوانست با یک خطا جلوی ضدحمله حریف را بگیرد. دفاع بسیار ضعیف بود. این چیزها فلیک را دیوانه می‌کند، چون در یک چشم به هم زدن کل برنامه‌ریزی قبلی بازی را به باد می‌دهد.

مرد آلمانی تلاش می‌کند تا تیمش هر روز بهتر رقابت کند، اما اتفاقات این سه‌شنبه نشان داد که هنوز راه درازی در پیش است. چون چیزهای بیشتری هم بود. با نتیجه ۴-۲، آن‌ها نتوانستند دقایق آخر را درست بازی کنند. بیش از حد با شادی و بی‌خیالی به حمله رفتند، به جای اینکه جلوی ضدحمله‌های حریف را بگیرند. ده دقیقه‌ای بود که کاملاً از هم پاشیده بودند. یک فاجعه.

فرن تورس بزرگ‌ترین سورپرایز ترکیب فلیک بود. او با کار خوبش در لاس پالماس و عملکردش در کوپا دل ری جایگاهش را به دست آورده بود. اما این بار خراب کرد. دو موقعیت آشکار داشت. در نتیجه ۰-۲، تک به تک با موسو قرار گرفت، اما ضربه ضعیفش را دروازه‌بان قرمز و سفید گرفت. اشتباه دومش جلوی دروازه خالی بود، بعد از اینکه دروازه‌بان را دریبل زده بود.

گریزمان بعد از دوره حضورش در بارسلونا، همیشه دوست دارد در قلمرو کاتالان‌ها کاری خاص انجام دهد. این بازی کوپا هم استثنا نبود. گل اول از یک پاس عالی او به محوطه جریمه آمد، و گل دوم را خودش با یک دریبل فوق‌العاده روی بالده زد. اگر در شروع نیمه دوم گل دومش را می‌زد، کار را تمام کرده بود، اما شزنی شوتش را مهار کرد.

بارسلونا در ابتدا با دو گل از روی ضربات کرنر بازی را برگرداند. از آن گل‌هایی که ساعت‌ها تمرین می‌خواهد. هر دو خیلی شبیه بودند. رافینیا در هر دو مورد کرنر را به تیر دوم فرستاد. در گل اول، کوبارسی در پرش از باریوس پیشی گرفت، و در گل دوم، اینیگو مارتینز بود که بعد از یک بلاک عالی کوبارسی روی یورنته، به‌تنهایی ضربه سر زد.

بازی فوق‌العاده پدری استثنایی و کلیدی در بازگشت بود، هرچند بعداً ناامید شد. این بازیکن از همان ابتدا کنترل بازی را به دست گرفت تا آن را برگرداند. گل اول را زد و همیشه ریتم مناسب بازی را پیدا کرد. در دقایق آخر بدون او در زمین، بارسلونا سایه‌ای از یک تیم بود که نمی‌توانست بازی را کنترل کند.