نمی خواهیم یا نمی توانیم ؟!
نمی خواهیم یا نمی توانیم ؟!

تعداد بازدید: ۱ تبریز در ماههای اخیر با معضل ترافیک شدید مواجه شده است و خیابان‌های این شهر که در گذشته به عنوان شریان‌های حیاتی برای تردد شهروندان محسوب می‌شدند، اکنون به عاملی برای کاهش آستانه تحمل و کلافه شدن شهروندان تبدیل شده است.اولین موضوعاتی که با کلمه ترافیک در ذهن هر شخصی تداعی […]


تعداد بازدید: ۱

تبریز در ماههای اخیر با معضل ترافیک شدید مواجه شده است و خیابان‌های این شهر که در گذشته به عنوان شریان‌های حیاتی برای تردد شهروندان محسوب می‌شدند، اکنون به عاملی برای کاهش آستانه تحمل و کلافه شدن شهروندان تبدیل شده است.
اولین موضوعاتی که با کلمه ترافیک در ذهن هر شخصی تداعی می‌شود، شلوغی، ازدحام، آلودگی هوا، صدای بوق و تراکم ماشین‌هاست. اما در تبریز این کلمه در ذهن مردم پررنگ‌تر است. با آغاز ترم جدید مدارس و همزمانی با ایام بازار رمضان و نوروز، ترافیک در خیابان‌های اصلی به شدت افزایش یافته، به طوری که بسیاری از شهروندان از جمله، کارمندان، والدین و دانش‌آموزان از این که زمان طولانی را برای رسیدن به مقصد خود صرف می‌کنند، گلایه‌مند هستند.
برخی از مدارس غیرانتفاعی و دولتی، به ویژه در مناطق مرکزی شهر به دلیل تعداد بالای دانش‌آموزان و تجمع خودروهای والدین در اطراف آنها به یکی از عوامل اصلی ایجاد ترافیک تبدیل شده‌اند.
اما به راستی گره کور ترافیک در تبریز کجاست و چرا مسوولان هنوز نتوانسته‌اند این گره را باز کنند. مسوولیت این حجم از ترافیک با کدام مرجع است؟ آیا می‌توان با فرهنگسازی در میان شهروندان بخشی از بار ترافیک را کاهش داد؟ این‌ها سوالاتی است که باید پاسخ مناسبی برای آن پیدا کرد.

برخی خیابان‌ها همیشه ترافیک است

یکی از پزشکان به تأثیرات منفی ترافیک بر سلامت مردم اشاره کرده و می‌گوید که ترافیک شدید نه تنها وقت مردم را هدر می‌دهد بلکه بر روی سلامت روانی آن‌ها نیز تأثیر منفی دارد.
او به مشاهدات خود اشاره و خاطرنشان می‌کند که من بیمارانی را دیدم که به دلیل ترافیک نتوانسته‌اند به موقع به درمانگاه برسند و همراهان بیماران همواره از ترافیک شهری و نبود جای پارک خودرو ابراز گلایه دارند.
فاطمه مادر ۳۵ ساله و صاحب ۲ فرزند نیز در این خصوص به پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران می‌گوید: هر روز صبح که می‌خواهم بچه‌هایم را به مدرسه برسانم با ترافیک وحشتناکی روبرو می‌شوم.
او تصریح می‌کند که پل‌های غیرهمسطح فقط در برخی نقاط کارایی دارند و در دیگر نقاط شهر هیچ تأثیری ندارند. من نمی‌دانم چرا مسئولان نتوانسته‌اند راه‌حل مناسبی برای این مشکل پیدا کنند و آنطور که بنظر می‌رسد مدیران شهری لکه گیری آسفالت و ساختن زمین ورزشی در شهر را مدیریت می‌دانند که آن هم درست اجرا نمی‌شود.
حسن افلاکی راننده تاکسی هم در همین ارتباط می‌گوید: به عنوان یک راننده تاکسی هر روز با ترافیک سنگین دست و پنجه نرم می‌کنم؛ درست است که پل‌های غیرهمسطح زیادی اخیراً ساخته شده‌اند اما به هیچ وجه پاسخگوی حجم بالای ترافیک نیستند.
افلاکی اضافه می‌کند که مسئولان فقط به فکر ساخت پل بوده‌اند و به زیرساخت‌های دیگر توجهی ندارند، هرچند عمر من و همکارانم در این ترافیک تلف شد.
کمی که در خیابان‌ها قدم بزنیم معابری را می‌بینیم که همیشه غرق در ترافیک هستند؛ این معابر خیابانی باریک که دارای دو ردیف رفت و برگشت است، بخشی از بار ترافیکی این شهر را تحمل می‌کنند.
وجود بیمارستان، درمانگاه و مطب بسیاری از پزشکان در خیابان‌های مرکزی شهر نشان از عدم مکان‌یابی مناسب هنگام ساخت ساختمان‌های ارائه دهنده این نوع خدمات در حوزه‌ شهری هستند.
علی حمزه‌لو فعال اجتماعی می‌گوید که ترافیک تنها یک مشکل فیزیکی نیست؛ بلکه بر روی کیفیت زندگی مردم تأثیر می‌گذارد.
او ادامه می‌دهد که پل‌های غیرهمسطح نمی‌توانند مشکل را حل کنند زیرا برنامه‌ریزی جامع و زیرساخت‌های مناسب نیاز است؛ البته باید به حمل و نقل عمومی توجه بیشتری شود و راهکارهایی برای کاهش تعداد خودروها در خیابان‌ها ارائه شود.
حمید عسگری یکی از والدین نیز که فرزندش در یکی از مدارس غیرانتفاعی تحصیل می‌کند درباره ترافیک شهر به پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران می‌گوید: هر روز صبح با مشکلات زیادی مواجه هستیم و صف‌های طولانی خودروها در اطراف مدرسه باعث می‌شود که ما حتی نتوانیم به موقع فرزندمان را به مدرسه برسانیم که این وضعیت نه تنها برای ما بلکه برای سایر رانندگان نیز آزاردهنده است.
او اضافه می‌کند: از سوی دیگر، آموزشگاه‌های زبان و مراکز آموزشی نیز در ساعات خاصی از روز، عاملی برای افزایش ترافیک در خیابان‌های اصلی هستند؛ این مراکز که معمولاً در ساعات بعدازظهر و اوایل شب فعالند به دلیل تجمع دانش‌آموزان و والدین در اطراف خود، بر بار ترافیکی شهر افزوده‌اند.

قطعی برقی و خاموش شدن چراغ‌های راهنمایی

قطعی برق و خاموش شدن چراغ های راهنمایی از دیگر موضوعاتی است که شهروندان در گفت وگو با پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران آن را مطرح می‌کنند. سردرگمی رانندگان هنگام این اتفاق نه تنها باعث سردرگمی رانندگان می‌شود بلکه احتمال بروز حوادث رانندگی را نیز افزایش می‌دهد.
سعید قاسم‌نژاد یکی از رانندگان با ابراز نارضایتی به پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران می‌گوید: چندین بار پیش آمده که چراغ‌های راهنمایی مناطق مختلف خاموش بوده و من مجبور شدم که نه تنها با احتیاط بیشتر بلکه با دلهره و استرس رانندگی کنم که این وضعیت می‌تواند خطرناک باشد.
او تاکید می‌کند: با رفتن برق‌ها و آن هم در اوج ترافیک، شرایط جنگی بین ماشین‌ها ایجاد و رقابت برای عبور از خیابان ایجاد می‌شود.
گفت وگوهای انجام شده با مردم نشان‌دهنده افزایش سطح نارضایتی عمومی از وضعیت کنونی ترافیک و ناکافی بودن اقدامات برای کاهش آن است. اگرچه کسی منکر اقدامات انجام شده از جمله ساخت ساخت پل‌های غیرهمسطح نیست اما هنوز هم مشکلات ترافیکی در سطح شهر پابرجا مانده است.
به نظر می‌رسد برنامه‌ریزی مدون برای توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل شهری و عمومی، جایابی یا مکان یابی برای مراکز خدماتی از جمله مدارس و بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، بازنگری در وضعیت معماری شهری، ایجاد محدودیت برای استفاده از وسایل نقلیه تک سرنشین و افزایش فرهنگ استفاده از وسیله نقلیه می‌تواند در کاهش بار ترافیک شهر کمک کند.
افزایش حمل و نقل عمومی از جمله ایجاد خطوط ویژه، ایجاد پارکینگ‌های عمومی طبقاتی و افزایش خطوط دوچرخه‌سواری از جمله موضوعاتی دیگری است که می‌تواند برای رفع مشکل ترافیک مورد توجه مسئولین قرار گیرد.
قطعا کاهش فوری ترافیک در شهر اثرات مثبت روانی داشته و عاملی برای بهبود وضعیت سلامت مردم شهر در آینده خواهد بود که این امر مستلزم همکاری متقابل مردم و مسئولین است.
عمر شهروندان تبریز در این ترافیک نابسامان تلف می شود و منجر به کاهش آستانه تحمل و کلافه شدن آنان می گردد و بشدت از مسئولان استان و تبریز نارضایتی عمومی ایجاد می شود!
بارها امام جمعه شهید تبریز حاج آقا آل هاشم بطور علنی و در خطبه های نماز جمعه از این معضل شدید تبریز و بی توجهی مسئولان گلایه کردند اما دریغ از گوش شنوا و دریغ از اقدام برای حل این معضل !

 

About Author