در حالی که فشارهای اقتصادی بر دوش شهروندان تبریزی سنگینی می‌کند، هزینه‌کردهای شهرداری تبریز برای سفرهای خارجی مدیران به دبی، سوالاتی جدی درباره اولویت‌ها، شفافیت و نظارت اعضای شورای شهر تبریز مطرح کرده است. سفرهای پرهزینه مدیران شهرداری تبریز به دبی، که ظاهرا با توجیه انتقال دانش فنی و کسب تجارب مدیریتی انجام شده است، […]
در حالی که فشارهای اقتصادی بر دوش شهروندان تبریزی سنگینی می‌کند، هزینه‌کردهای شهرداری تبریز برای سفرهای خارجی مدیران به دبی، سوالاتی جدی درباره اولویت‌ها، شفافیت و نظارت اعضای شورای شهر تبریز مطرح کرده است.
سفرهای پرهزینه مدیران شهرداری تبریز به دبی، که ظاهرا با توجیه انتقال دانش فنی و کسب تجارب مدیریتی انجام شده است، این روزها به یکی از داغ‌ترین موضوعات نقد و بحث میان مردم و رسانه‌های محلی تبدیل شده است. این سفرها، انتقادات شدیدی از سوی شهروندان نسبت به مدیریت شهری و نقش نظارتی اعضای شورای شهر برانگیخته است. اما چرا شورای شهر تبریز در برابر این موضوع سکوت کرده است؟
مسئله: چرا دبی الگوی مناسب توسعه برای تبریز است؟
از نظر بسیاری از کارشناسان، شهر دبی، هرچند به عنوان یکی از نقاط پیشرفته خاورمیانه شناخته می‌شود، اما از نظر زیرساخت‌های شهری، تعاملات فرهنگی، الگوهای تاریخی و اجتماعی، و حتی بسترهای گردشگری، هیچ شباهت و سنخیتی با تبریز ندارد.چنین سفری، نه از نظر جغرافیای توسعه، و نه از منظر بومی‌سازی دانش مدیریتی، قابل توجیه نیست. در این شرایط، این سوال مطرح می‌شود که چرا مدیران شهری تبریز، به جای تمرکز بر اولویت‌های شهری، دست به این سفرها زده‌اند؟ و مهم‌تر از آن، چرا شورای شهر سکوت کرده است؟
شورای شهر در برابر سفرهای خارجی؛ نظارت یا همراهی؟
نقش شورای شهر، طبق قوانین، نظارت بر فعالیت‌ها و هزینه‌کردهای شهرداری است. اعضای شورا، که موظف به بررسی روندهای مدیریتی و هزینه‌های خارج از چارچوب بودجه هستند، باید پاسخگو باشند که چرا در برابر چنین هزینه‌کردهایی که از جیب شهروندان پرداخت می‌شود، واکنش شفافی نداشته‌اند. آیا این سکوت به معنی همراهی با تصمیمات شهرداری است؟ یا شاید، عدم حساسیت کافی نسبت به هزینه‌کردهای عمومی؟سوالاتی که شورای شهر باید پاسخ دهد:اطلاع از جزئیات سفرها: آیا اعضای شورای شهر در جریان سفرهای خارجی متعدد مدیران شهرداری به دبی بوده‌اند؟ اگر بله، چرا درباره اهداف و نتایج این سفرها توضیحی به مردم داده نشده است؟ضرورت سفرها: شورای شهر باید مشخص کند که این سفرها بر چه اساس و با چه ضرورت‌هایی برنامه‌ریزی شده‌اند. آیا چنین هزینه‌کردهایی در شرایط فعلی اقتصادی شهر و کشور، اولویت دارند؟بازگشت دستاوردها به شهر: اگر هدف این سفرها انتقال دانش فنی و مدیریتی بوده، نتایج عملی آن برای شهروندان تبریز چه بوده است؟ آیا سند یا گزارشی از دستاوردهای این سفرها به شورا ارائه شده است؟شفافیت در بودجه: این سفرها از کدام ردیف بودجه تأمین شده‌اند؟ آیا این هزینه‌ها خارج از چارچوب بودجه مصوب شورای شهر بوده است؟حفاظت از اعتماد عمومی: با توجه به اینکه اعتماد عمومی بزرگ‌ترین سرمایه مدیریت شهری است، شورای شهر چه اقداماتی را برای پاسخ‌گویی به نگرانی‌های مردم درباره این هزینه‌کردها انجام داده است؟
اعتماد عمومی؛ سرمایه‌ای که نباید از دست برود
مردم تبریز، در شرایطی که زیر بار فشارهای سنگین اقتصادی هستند، انتظار دارند که اعضای شورای شهر به عنوان نمایندگان آن‌ها، ناظر دقیق و حامی منافع عمومی باشند. سکوت یا عدم شفافیت در برابر چنین مسائل حساسی، می‌تواند اعتماد عمومی به شورا و شهرداری را خدشه‌دار کند. این سفرها، اگر فاقد ضرورت و دستاورد روشن باشند، نه تنها بی‌اعتنایی به مشکلات مردم، بلکه نوعی بی‌توجهی به بیت‌المال محسوب می‌شود.اعضای محترم شورای شهر تبریز، اکنون زمان آن رسیده که به عنوان ناظران و نمایندگان مردم، از سکوت فاصله بگیرید و توضیحات شفاف و قانع‌کننده‌ای درباره این سفرها ارائه دهید. مردم تبریز شایسته پاسخ‌گویی و مسئولیت‌پذیری از سوی منتخبان خود هستند. آیا اعضای شورا برای دفاع از حق شهروندان و صیانت از بیت‌المال، اقدامی عملی خواهند کرد؟ یا این سکوت همچنان ادامه خواهد داشت؟
نوشته «دبی‌گردی» اولین بار در پایگاه خبری-تحلیلی روزنامه ساقی آذربایجان. پدیدار شد.
لینک کوتاه :
https://aminarasbaran.ir/?p=30404
