به گزارش “پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران”، شش سال پس از شکست لیورپول در فینال ‏لیگ قهرمانان مقابل رئال مادرید، دروازه‌بان آلمانی آن زمان لیورپول ‏که مقصر اصلی آن باخت قلمداد شد درباره نقش آن مسابقه در ‏زندگی شخصی و حرفه‌ایش صحبت کرد. ‏

لوریس کاریوس می‌گوید آن شب نقطه عطف زندگی فردی و ‏فوتبالی‌اش بوده است. کاریوس از شب باخت به رئال مادرید به ‏عنوان شبی تاریک و ترسناک یاد کرد و گفت او بعد از آن به قعر ‏جهنم سقوط کرده است. ‏

کاریوس این روزها بدون تیم است. دروازه‌بان آلمانی می‌گوید ‏پیشنهادهایی از عربستان را رد کرده و اگر تا یک سال دیگر پیشنهادی ‏نداشته باشد تصمیم دارد بازنشسته شود. او از زمان پایان قراردادش ‏با نیوکسل در تابستان گذشته بدون تیم مانده و مشخص است که از ‏این بابت خشمگین و افسرده شده است. ‏

اتفاقی که کاریوس درباره آن صحبت می‌کند در سال ۲۰۱۸ و در کیف ‏اوکراین رخ داد. کاریوس در فینال لیگ قهرمانان، بازی لیورپول و رئال ‏مادرید با دو اشتباه بچه‌گانه دو گل بد دریافت کرد تا مایه تمسخر ‏دنیای فوتبال بشود. کاریوس که پیش از آن شب موفق شده بود ‏جایگاهش را به عنوان سنگربان شماره یک لیورپول تثبیت کند ناگهان ‏دید که همه چیز جلوی چشم‌هایش دود شد و به هوا رفت. ‏

کاریوس گفت: “فراموش کردنش خیلی سخت بود. خیلی گریه کردم و ‏دو هفته بعد مشخص شد که دچار ضربه مغزی شده‌ام و علت آن ‏دو اشتباه این بوده که به‌خاطر ضربه‌ای که به سرم وارد شده بود ‏گیج و منگ بودم. بله، ضربه‌ای که راموس در دقیقه ۴۹ به سرم زده ‏بود”. ‏

او در ادامه توضیحاتش گفت: “همه چیزم را به باد تمسخر ‏می‌گرفتند. خیلی زیاده‌روی کردند. حتی در باشگاه‌های دیگری که رفتم ‏وقتی سعی می‌کردم اعتماد مربی را جلب کنم می‌دیدم که مردم دارند ‏به بدترین شکل به من توهین می‌کنند. هیچکس حاضر نبود به من ‏اعتماد کند”. ‏

کاریوس در ادامه به دوران حضور قرضی در بشیکتاش اشاره کرد و ‏گفت: “در آن دوره چقدر اتفاقهای ریز و درشت افتاد. عجیب بود. من ‏که شکننده بودم آنجا با شرایطی خیلی عجیب مواجه شدم. پنج ‏شش ماه به من پول ندادند و مجبور شدم شکایت کنم. اصلا دلم ‏نمی‌خواستم ولی چاره‌ای نداشتم. فکر کردم به ترکیه می‌روم، ‏باتری‌هایم را شارژ می‌کنم و از نو شروع می‌کنم ولی وضعیت برایم ‏بدتر شد”. ‏

دروازه‌بان آلمانی درباره تصمیمش برای بازنشستگی گفت:” وقتی ‏شرایط‌تان مثل من می‌شود چاره‌ای نیست جز اینکه به بازنشستگی ‏فکر کنید. من هنوز بدن آماده‌ای داریم و توان لازم برای گلری کردن را ‏دارم. ولی وقتی کسی حاضر نیست من را استخدام کند، چه کنم؟ باید ‏بالاخره واقعیت را بپذیرم و بگویم فوتبال دیگر تمام شد، باید بروم ‏سراغ زندگی‌ام و راه دیگری پیدا کنم”. ‏