به گزارش “پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران”، یکی از جذابیت‌های بی‌بدیل فوتبال، قدرت شگفت‌انگیز آن در بازآفرینی لحظات تاریخی است. این ورزش، بارها و بارها، تقابل‌های جاودانه‌ای را پیش روی ما قرار داده است. در سطح اول فوتبال جهان، نبردهای هیجان‌انگیزی همچون آث میلان و اینتر میلان، بایرن مونیخ و بوروسیا دورتموند، یا منچسترسیتی و منچستریونایتد در ذهن‌ها نقش می‌بندد. با این حال، در دهه‌های اخیر، ال‌کلاسیکوی اسپانیا، رویارویی سنتی بارسلونا و رئال مادرید، به پدیده‌ای جهانی تبدیل شده است.

بهار سال ۲۰۱۱، با برگزاری چهار مسابقه نفس‌گیر در بازه زمانی ۱۸ روزه، نام خود را در تاریخ باشگاه‌های بارسلونا و رئال مادرید جاودانه کرد. ۱۲ سال بعد، سرنوشت بار دیگر، شرایطی مشابه را برای این دو تیم رقم زده است، شرایطی که می‌تواند مسیر قهرمانی آن‌ها در فصل جاری را تعیین کند.

در لالیگا، بارسلونا با اختلافی اندک نسبت به رئال مادرید صدرنشین است. بر اساس پیش‌بینی‌های بت‌فیر، شانس قهرمانی کاتالان‌ها ۷۶.۹۲ درصد و شانس قهرمانی مادریدی‌ها ۲۸.۵۷ درصد است. از سوی دیگر، در فینال کوپا دل ری، شانس دو تیم تقریباً برابر است؛ بر اساس آمار بت‌فیر، بارسلونا ۴۷.۶۲ درصد و رئال مادرید ۳۷.۰۴ درصد شانس پیروزی دارند.

جنگ فوتبالی ۲۰۱۱: نبردی فراتر از مستطیل سبز
  
ال‌کلاسیکوهای سال ۲۰۱۱، تنها نمایشگر اوج فوتبال نبودند، بلکه نبردهای تمام‌عیاری بودند که تنش و هیجان در آن‌ها موج می‌زد. هر حرکت، هر خطا و هر کلمه در کنفرانس‌های خبری، ارزشی برابر با یک گل داشت. از مربیان، پپ گواردیولا و ژوزه مورینیو، که دو فلسفه فوتبالی متضاد را نمایندگی می‌کردند، تا بازیکنان، که با تمام وجود از آرمان‌های خود دفاع می‌کردند، هر لحظه از بازی، حسی شبیه به فینال مرگ و زندگی را القا می‌کرد.

نخستین رویارویی از این چهار تقابل، در شانزدهم آوریل ۲۰۱۱، در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو برگزار شد. بارسلونا، در جایگاه صدرنشین وارد زمین شد، در حالی که رئال مادرید برای کاهش فاصله امتیازی تلاش می‌کرد. تساوی ۱-۱، با گل‌های لیونل مسی و کریستیانو رونالدو، تنها زمینه‌ساز اتفاقات بعدی بود.

چهار روز بعد، در بیستم آوریل، دو تیم در فینال کوپا دل ری، در ورزشگاه مستایا، بار دیگر به مصاف هم رفتند. این دوئل، سرشار از هیجان و تنش، با تکل‌های سنگین، اعتراض‌های مداوم و حسی نوستالژیک، یادآور فوتبال کلاسیک بود. در دقیقه ۱۰۳، کریستیانو رونالدو، با ضربه سری تماشایی، پس از ارسال آنخل دی‌ماریا، جام قهرمانی را برای رئال مادرید به ارمغان آورد. این نخستین پیروزی بزرگ مورینیو مقابل گواردیولا بود، اما هزینه‌ای گزاف داشت: شعله‌های دشمنی بین بارسلونا و رئال مادرید، به اوج خود رسید.

سپس، نوبت به لیگ قهرمانان اروپا رسید. دو مسابقه که رقابت بین مربی پرتغالی و مربی کاتالان را تعریف کرد و اظهاراتی که در تاریخ ثبت شد. گواردیولا، مورینیو را “استاد لعنتی کنفرانس‌های خبری” نامید، و مورینیو نیز با انتقاد از قهرمانی گواردیولا در لیگ قهرمانان ۲۰۰۹، پاسخ داد و گفت که از کسب چنین جام‌هایی شرمنده است.

با افزایش تنش‌ها، دیدار برگشت، در سوم مِی، در ورزشگاه نوکمپ، با تساوی ۱-۱ به پایان رسید و به این سری از تقابل‌های افسانه‌ای خاتمه داد. تصویر بازیکنان بارسلونا، که همراه با هواداران خود، صعود به فینال را جشن می‌گرفتند، در حالیکه بازیکنان رئال مادرید، با چهره‌هایی ناامید، زمین را ترک می‌کردند، صحنه‌ای بود که زخم‌های عمیقی را بر پیکره هر دو تیم برجای گذاشت.

طنین گذشته در فصل کنونی: تکرار حماسه ال‌کلاسیکو

اکنون، در فصل ۲۵-۲۰۲۴، تاریخ در حال تکرار است. برنامه مسابقات، رئال مادرید و بارسلونا را در مقطع حساس و تعیین‌کننده فصل، بار دیگر رو در روی هم قرار داده است. نخستین تقابل، در فینال کوپا دل ری، در تاریخ بیست و ششم آوریل، در ورزشگاه لا کارتوخا، در سویل، برگزار خواهد شد. همانند سال ۲۰۱۱، یک جام قهرمانی در میان است، بین دو تیمی که حساب‌های تسویه نشده‌ای دارند، به‌ویژه برای رئال مادرید، پس از شکست‌های اخیر در سوپرجام اسپانیا و مسابقه لالیگا در سانتیاگو برنابئو. چند هفته بعد، در هفته سی و پنجم لالیگا، آن‌ها بار دیگر به مصاف هم می‌روند و این مسابقه می‌تواند قهرمان لالیگا را مشخص کند.

اگر فوتبال غیرقابل‌پیش‌بینی بخواهد، ممکن است شاهد سومین دیدار در یک ماه باشیم، آن هم در فینال لیگ قهرمانان اروپا. اگر هر دو تیم از مرحله یک چهارم نهایی و نیمه نهایی صعود کنند این اتفاق رخ می‌دهد و اوج فصلی خواهد بود که تهدید می‌کند مانند سال ۲۰۱۱ شود اما این بار بین دو تیم تنش کمتری وجود دارد.