به گزارش “پایگاه خبری و تحلیلی امین ارسباران”، هنوز هستند هوادارانی که به بازگشت رئال مادرید ایمان دارند. این داستانی است که قبلاً بارها دیده‌ایم و تخیلی نیست. فضای سانتیاگو برنابئو در بازی برگشت، باور به امکان این بازگشت را تقویت خواهد کرد؛ این اولین قدم است. قدم دوم این است که رئال مادرید، همان رئال مادرید واقعی باشد و فوتبال بازی کند. چیزی که در بازی رفت اصلاً دیده نشد و مدت‌هاست که تیم به شکلی خطرناک از آن دور شده است.

پس از ناکامی مقابل والنسیا، این وضعیت قابل پیش‌بینی بود، اما آنچلوتی نتوانست هیچ اصلاحی انجام دهد. نتیجه‌اش فاجعه‌ای بزرگ‌تر در ورزشگاه امارات بود. مدت‌هاست که تیم از کنترل این مربی ایتالیایی خارج شده و رئال اکنون سایه‌ای از خودش است.

تغییر این روند و جبران شکست سنگین ۳-۰ کار ساده‌ای نیست، اما غیرممکن هم نیست. برای این کار، نیروی هجومی قدرتمند تیم باید به کار بیفتد، شکاف‌های دفاعی ترمیم شوند و ارتباط بین کیلیان امباپه و وینیسیوس جونیور بالاخره شکل بگیرد.

راز بازگشت در هماهنگی این دو بازیکن است. اگر این برزیلی و فرانسوی بالاخره با هم جفت‌وجور شوند، موتور تیم روشن خواهد شد و آن‌وقت هیچ تیمی نمی‌تواند جلوی آنها را بگیرد.

تفاوت ظریفی در رویکرد رئال مادرید و بارسلونا به بازی‌ها می‌بینم. رئال با نوعی اضطراب وارد زمین می‌شود، مثل کودکی که باید شربت تلخی را قورت دهد. اما بارسا با شادی بازی می‌کند، مثل کودکی که برای بازی با توپ به حیاط می‌دود. ذهنیت بازیکنان تأثیر زیادی روی عملکردشان دارد.

رئال می‌تواند برگردد و حتی یکی از سه جام باقیمانده را هم ببرد، با این حال، بوی تغییر یک چرخه به مشام می‌رسد. هرچند آنچلوتی می‌گوید هنوز به خودش اعتماد دارد، اما اینگونه حس می‌شود که رئیس باشگاه در دفترچه تلفن خود به دنبال حرف «X» می‌گردد، با پیش‌شماره آلمان!